ben karşımdakiyle konuşurken gözlerine bakıyorum ama o konuşurken gözlerine bakamıyorum bir süre sonra dudaklarına kayıyor bakışlarım bu da sinir bozucu bir iletişim kopukluğu...

birde sürekli duraksayarak konuşanlardan hoşlanmıyorum gereğinden fazla ııı şey gibi kelimeler kullandığında bütün ciddiyetim gidiyor.

sadece yazışarak birbirini anlamaya çalışmak.

o gözlere bakmaktan konuşmayı unutuyorum, öyle güzel, o dudaklara bakmaktan konuşmayı unutuyorum, öyle harika
ah galiba iletişim kurmayı bilmiyorum. ve aşığım.

gerçekten dinlememekten daha büyük bir hata yok diye düşündürten başlık. sadece sıra sana geldiğinde ne diyeceğini düşünmek ve karşındakinin sözlerini sadece duymak (idrak etmek başka şey zira) yetmiyor. iletişim en az iki kişiliktir (kendi iç dünyanla kurdukların hariç ki onda bile iki ayrı parça var aslında, iki ses konuşur birbiriyle). en büyük hata dinlememek, iletişimin tek mühim parçasının sen olduğunu sanmak.

karşımızdakinin de kanlı canlı bir insan olduğunu unutup yapay zeka ile iletişim kuruyormuş gibi davranmak.

bir şey sorduklarında, ha? diye cevap vermek.
öküz bildiğin öküz.