hayatımda ilk kez en son kız arkadaşımın elimi tutarak bana sorduğu soru. o yaşa kadar hiç yaşamadığım bir şey olduğu için çok tuhafıma gitmişti, belki de bu yüzden ondan vazgeçmesi çok zor oldu. geri kalan bütün ilişkilerim yatakta başladı..ne biçim insanım ben ya!
bu sıralar duymayı çok istediğim soru. yalnızlığımın allah belasını versin şerefsiz çabam var mı ? yok ! derdim ne ? bilmiyorum ! vitaminsiz kaldım kesin ondan valla
en yakın arkadaşınız sorunca cevabı her zaman evet olmayan soru. bazen gerçekten çok sevdiğiniz, sizi her an mutlu etmeyi becerebilen, "sigarayı da bıraksan kölen olurum" diyebilecek kadar samimi ama hiçbir zaman sevgili sıfatının karşısında onu düşünmediğiniz, arkadaşım, panpişim dediğiniz kişi size öyle bir soru soruyor ki, sadece kendinizi bok gibi hissedip ağlayabiliyorsunuz. kırılıyorsunuz, kırıyorsunuz ve sadece ağlayabiliyorsunuz. en yakın arkadaşınızı çok sevdiğiniz için kaybediyorsunuz.