hüznün mevsimi, mutluluğun adını duyduğumda özlemin ne kadar arttığının farkına varıyorum, yere düşen her kuru yaprak için bir damla göz yaşı bırakıyorum toprağa düşmelerini istiyorum faydası olmayacağını bile bile gözlerimi kapattığımda gördüklerimi gerçeğe dönüştürmek istiyorum, üzerimi örtmediğim sıcak günleri özlüyorum, ağaçların çıplak olmadığı zamanları, güneşin sıcaklığını hissetmeyi, mutlu olamıyorum. hüznün özlem ile birleştiği sonbahardan nefret ediyorum.