yazdıkları sözler o kadar samimi ki, resmen birisi günlüğünüzü almış ve şarkı yapmış gibi hissettiriyor. hayatımın her dönemine dair bir şeyler bulabiliyorum şarkılarında.
sorrow adlı şarkılarını ragnar kjartansson'un bir performans projesi için 6 saat boyunca aralıksız olarak çalmışlardır. daha sonra performansın videoları başka müzelerde sergilendi bana da öyle nasip oldu. daha önce duymamıştım bu şarkılarını ama bir yarım saat yere yatıp dinlemek çok iyi gelmişti.
hakkı verilmemiş kenarda köşede sızmış şarkılara sahip gruptur. bunlardan biri, benim için en özeli, dinlerken ruhumla sevişen vanderlyle crybaby geeks. eğer bir gün ölümüm kendi elimden olursa bu muhtemelen bedenimi bir denizin bucaksız kollarına bırakmamla olacak ve giderken bu şarkıyı dinleyeceğim.
"all the very best of us string ourselves up for love"
"the water's a-rising
there's still no surprising you
vanderlyle crybaby cry
man, it's all been forgiven
swans are a-swimmin' "
şarkı, aynı zamanda 2010 çıkışlı albümleri high violet'ın kapanışını yapıyor.
şarkının justin vernon'ın da eşlik ettiği şöyle bir canlı performansı var. hayatta en çok beğendiğim üç erkek aynı sahnede. matt berninger, aaron dessner ve justin. ne kadar küçükler ya burada.
cuddle pig
futurelavirs
yyggll
efemerid