türk toplumunda olan ve başıma gelmekte olan durum.. geçen gün pasta kestikten sonra annemin babama; 'inşallah torunlarını da göreceksin' diyerek hemen hemen her gün yaptığı bi baskıdır. gözlerim dolarak kızdım resmen. belli etmemeye çalıştım üzüntümü bir yandan. bilseler bir kadını sevdiğimi.. kalbimin aslında onun için attığını.. sonra bu durumu sevgilime anlattım. haliyle o da çok üzüldü, ben ise uyumadan önce ağladım. bazen dayanamayacak gibi oluyorum. o'nu terk etmeyi bile düşünüyorum sözlük kardeşlerim. çok ağır geliyor ama onu da çok seviyorum..

hadi toplumu geçtim, evde var ya. hele de evlenen yakınınız varsa "artık sıra sende", "bizim gelin nasıl olacak bakalım" vb söylemler. diyemiyorsun anne ben damat getiricem diye işte, o yuzden ben asla evlenmeyeceğim diyerek önden alıştırıyorum. zaten insanlardaki oldum olası bu evlenme manyaklığını da anlamıyorum hukuki kazanımlar dışında ne değişicek, zaten birini seviyorsanız seviyorsunuzdur bunu sırf kanıtlamak icin bir sözleşme yapmak bana saçma geliyor.

(bkz: kocası başka bir kadına kaçan kadının evliliği önermesi)

bazen ailenin bir adım öteye geçip evladına kız/erkek evlenme adayı bularak bokunu çıkardığı baskıdır. babamlar yanımda ne zaman bir kız arkadaş görseler *, aman kaçırma bunu şeklindeler.