çocukluğumun her anına lanet ettiğim, zalimce bir meseledir bu. ebeveynlerin hırsına kurban olan çocuklardandım ben. tek bir oyuncağım dahi olmamıştı, sahip olduğum tek eğlence 3 yaşımdan beri önüme konan yap-bozlardı. hep en iyisi, en birincisi olmak zorundaydım. filmlerde gordüğümüz o aşırı korumacı, idealist, acımasız aileler vardır ya o benim ailem işte. zorla klasik müzik dinletilen, 4 yaşında okuma yazma öğretilen, önüne dağ gibi kitaplar yığılan, bir evcil hayvan gibi o yarışma senin bu sınav benim koşturulan. kolu bacağı alçıda olana, sorumsuz olmaya özenirdim. bu yaşımda yaptığım çocuklukların hepsi o zamanların patlaması işte..

en harika mevsimdir; sarılmalıktır, yaratıcılığı tazeler. fazla şiirselleşmek istemiyorum. hem bırakın istanbul'u sonbahar ankara'dır.

suspiria filminin bir sahnesine benzeyen, saykodelik anıların tekrarlandığı, üstüne bir de iki eski sevgilinin karşında sevişmesinden iğrenti mi zevk mi duyacağını bilememeye yol açan kabus benzeri kader cilvesi.

sadece çiğ halini yiyebildiğim, toprak toprak kokan, koyu yeşil ve etli yapraklara sahip anne zorlaması bitkisi. salatanıza birkaç yaprak atmanız tavsiye edilir.

- yerleri yeni sildim, basmadan yürü oğlum.
- memleketten düğün cd'si yolamislar 4 tane süt gibi kız beğendim gel izleyelim.
ve türevleri olarak saykodelik hallerde devam eder.

neden bu kadar dert yanmışsınız anlamadım arkadaşlar, yüksek ihtimalle iyisine denk gelmemişsinizdir. mensubu olduğum güzel burçtur aslan burcu. ego, narsisizm, gurur dışında pek bir eksimiz yoktur aslında. sadakat ve dürüstlük herşeydir bizim için. kendinizi güvenli kollarımıza bırakın, hani biraz da pohpohlayın. bakın sonra nasıl kedi oluyoruz.