birhan keskin şiiri, mabel matiz ezgisi ile birleşir, zaman olur. sabahın dördüdür, başka bir evde 'keşke hep böyle esse' rüyasıdır. yok'a karışmadan bir adım öncesi, boşuğun bahanesidir zaman; 'bir yerden aşağı, çok aşağı...

ılıman islamcıların günlük süreli gazetesidir. mizanpajı ile avrupada bir çok ödül almış yanlı * gazetedir.

geçmesi bir tek şaraba* yarıyor ve belki de biraz olsun acıya.

kolumuzu ısırarak yaptığımız saatlerin göstermediği ama biz bir şeyleri unuttukça içinde ilerleyebildiğimiz süreç.

bana göre en doğru yorum ceylan ertem'e aittir. zaman asla ilaç değildir. belki bir şeyler zamanla daha güzelleşir ama o zaman geçene kadar insan çok yorulur, kırılır. o da değişmiştir artık.

"zaman ilaç mıdır yoksa kalbini yavaşça yaran yoran bir bıçak mıdır?"

(bkz: kaçıncı yarın)

kıraç'tan muhteşem bir parça...
dinlerken tüylerimi ürpertir...

ortamdan keyif alındığı taktirde su gibi geçerken, sıkılma eylemi devreye girdiğinde geçmek bilmeyendir. varlığı bir dert, yokluğu yara...

örneğin; sevgili size "biraz zamana ihtiyacım var" dediğinde varlığı adeta bir dert olurken, işleri yetiştirmek lazım ama vakit kısıtlıysa yokluğu adeta yaradır.