bir bon iver albümü.
eski evimde plağını bulunca dinleyeyim dedim ve nasıl bir şaheser, nasıl deli bir zihinden çıkma, nasıl harika bir mühendislikle yaratılmış olmasına tekrar tekrar şaşırdığım bir uzunçalar.
ilk iki albümlerinden taban tabana zıt, epey deneysel bir albüm. justin vernon rahat durmamış. çok da iyi yapmış.

albümün en dikkat çekici özelliklerinden biri estetiği. şarkı isimleri sembollerle bezenmiş. sözler yine vernon'ın bilinç akışı halinde yazılmış. her ne kadar deneysel takılsalar da bon iver'i bon iver yapan şey, o ruh ve kalite hala orada.
albümden favorilerimi seçeyim dedim ancak albüm tüm haliyle bir kitle gibi dinlenilmesi gerektiği için böyle bir ayrıma gidemedim.

çıktığı sene(2016) adele kendisinin yılın albümünün "22, a million" olduğunu söylemişti, dipnot olsun.