bir huyum var hiç sevmediğim, aslında yeni yeni başladı bu bende, son 1 yıldır sanırım. birini kaybetmenin eşiğindeysem eğer kaybediyorum kolayca. diyalogumu ve ilişkimi kurtarmak için hiç birşey yapmıyorum. insanlar eskisi gibi değerli değiller gözümde, duygularımı yitirdim sanırım, anında rest çekebiliyorum artık. biri gidecekse gider diyorum, arkasından "hey nereye, ne oldu" gibi yada gönül alma gibi girişimlerim artık sıfır. köreldim çok, içimi sevgi doldurmam lazım eski halime dönmem lazım. biri bana gelsin, beni düzeltsin sonra gitsin yine gidecekse... *