üşiyen.

çok kötü aşığım sözlük

oncelikle şu hususu belirteyim ve sonra taşlayın ;sosyal ve sanal mecralarda pek aktif değilim çünkü teknoloji bana hep ayrımcı bi politika güttü. bikaç ay oldu ayisozluk ten haberdar olalı ve birazcık incelemeden sonra katilmak istedim ve en nihayetinde üye olmayı basarabildim (bnm için büyük bi adim).girdikten sonra mesaj geldi entry girmelisin diye; fakat bnm aklımda hep başlık açmam gerekiyormuş gibi izlenim uyandi, saatlerce sayfada gezindim aradim taradım basligi nasil acacagimi bulamadım. online olan birine yazayım dedim yediremedim.sanırım şimdi ne yapmam gerektiğini anladim. çok kisa sürdü ya. umarım doğru yapıyorum. zaten burda herkeşler çok anlayışlı çok tatlı diye de duydum .biraz cahilim bu konularda arkadaşlar.

keşke seni sadece bana tost yaparkenki masum halinle hatırlayabilseydim.

azgınken hornetten yazdığım ama cevap vermeyen yakışıklı adamların tam ben boşaldıktan patır patır cevap vermesine sinir oluyorum!

hiç kimselere aşık olamadığım dönemdeyim kafam rahat hacı. çekemem kimsenin nazını kaprisini hayatım bombok zaten.

hangi adama "bana ne zararı dokunabilir ki şundaki tatlığa bak" deyip sevgi beslesem, ağzıma sıçıp hayatımdan çıktı.*

ablamın bilişimci arkadaşları sayesinde bütün yazışmalarımı ip üzerinden tüm veri aktarımlarımı denetlettirerek belgelerle aile meclisinde gay olduğumu kanıtlama gecesiydi sözlük. buna hakkı yoktu, evet özel hayata müdahaleydi ama "artık sen de rahatla biz de ve biz de seni destekliyoruz, yanındayız" demek için bunu yaptığını söyledi. kaldı ki garip olan şuydu annem ve babamın biz zaten biliyorduk sana sorup emin olmak istedik tavrı inanılmaz garip ama bir o kadar rahatlatıcı geldi. bugünden itibaren resmi olarak ailesine açık bir eşcinselim ve çok garip bir his. yılın en uzun gecesiydi hakikaten. çok değişik bir his ilk kez bu evde kendimi kendim gibi hissedip ailemin beni "gerçek" ben olduğum için sahiplendiğini ve sevdiğini anladım.

(bkz: ölüm gibi bir şeydi ama kimse ölmedi)

uyumayanlar olarak her gece aynı kadro çevrimiçiyiz, bir tanesi eksik olsa nerede bu çocuk diye telaşlanıyorum artık. entry falan da girdiğimiz yok öyle sadece çevrimiçiyiz

intihar etmek için depresyon ve vitamin ilaçlarının yanına kantaron çayı içiyorum. bakalım nolcak. bir bardak da oğul otu. dozu artırmalı mıyım?

konuşmaya ihtiyacım var.....

konuşmaya ihtiyacım var.....

son zamanlarda hayatımın en sakin ve verimli zamanlarını pazar günleri ofiste geçiyor..
işi sevdiğimden değil, burada bir nebze kafayı dinleyebildiğimden..

sanırım bir kaç ay sonra buraları bile özleyeceğim..

zirveye katılamadığım için katılanlar arasında devam eden övgüleşmeyi uzaktan okuduğum için kıskandım. beni de sevin

bugün rüyamda çok taş erkeklerle basketbol oynuyordum. mükemmel bir rüyaydı. uzun süredir böyle güzel bir rüya görmemiştim. bir ara taş basketbolculardan birisi vücudunu açmıştı, ben de "oha" dermişçesine dik dik bakmıştım. adam rahatsız olmadı, onun yerine güldü. kendimi çok güvende ve çok bir yere ait hissetmiştim.

abime sinir oldum. neymiş, istanbul'a kışın tatilde gidip ne yapacakmışım, oturaymışım oturduğum yerde, dayımgile gidip ne yapacakmışım.

siz ne istediğinizi mail atın ( evet not almıyorum) ben akşam geç saat de olsa dönerim diyip yöneticilerime raporları ertesi sabah gönderiyorum. henüz patlak vermedim.

bugünler de kendimle kavgalarım var. çok monoton bir hayatta peşi sıra ensemde. misal bu gece yılbaşı benim için diğer günlerden farksız. akşam 10 gibi işten eve gelicem zombi gibi. çünkü market işi olunca bir de yoğunluk cabası. hayattan zevk almıyorum sıkıldım sanki bu ne çıldırtan denge. pırasayı da sevmiyorum zaten. duşa girip ağlıyorum zaman zaman. bugün maaş günü hala yatırmadılar hesaba. kar güzel yağıyor amenna da ya pisliği ne olacak. pisi pisilerim üşüdüler allah var zangır zangır titreten başka bir soğuk şehir. mikroplar da kırılsın bence. çubuk makarnayı kırmadan haşlayın. çatala dolanmaz oluyor. zemheri ayazı yemiş gariban gibiyim midem de ağırtılar reflü de yoktu halbuki.

şu 1 ocak ne sıkıcı bi gün ya.
insanı depresyona bile sokar.
entry giresim bile yok.

uyandığımdan beri yataktan çıkmak için bir neden bulamadım. zaten ne gerek var.