kaçmak!.. sürekli geçmişten kaçmak... ya her gün yeni bir bok yemiş, ya da bok yiyememiş olmak nedeniyle can sıkıntısından patlamamak için o günden de kaçmak zorunda kalmak.

öyle hızlı kaçmak zorunda kalmak ki, yanına bir dost, bir başarı, hatta bir isim bile alamamak... ve de alamayacak olmak.

birlikte olduğum adamların face hesaplarına bakıyorum; nasıl bu kadar tanınarak, kök salmış olarak yaşayabiliyorlar? herkes, çevresindekinin geçmiş 10 yılında neler yaptığı bilgisine sahip. ben ise hep kasabaya yeni gelen şüpheli olageldim. kaç adım oldu benim bu güne dek? kaç işim? sayamayacağım; çünkü çoğunu hatırlamıyorum bile.

bazen kendimi aziz nesin'in "tatlı betüş" adlı başyapıtının erkek versiyonuna benzetirim. umarım sonum onun gibi olmaz... her ne kadar gidişat o yönü gösteriyor olsa bile.