ilk gençlik platoniğim (bkz: yaşar) ile abi kardeş kıvamına gelince, tillahını gerçekleştirdiğim eylem. hatta "sen hiç düşündün mü? kız olsan kolayca elde edebileceğin adamları çaktırmadan izlemenin ne kadar zor olduğunu" gibi akıl almaz itirafvari açılımlarla yürümüş de olabilirim. ama sağolsun yaşarcığım bir "ben biliyordum zaten, sen zaten rahat ol, bunun sıkıntısını mı çekiyordun, benim için değişen hiçbir şey yok, sen hala aynı canım tuncamsın" mesajıyla içime sular serpmişti.