toplum tarafından ötekileştirilmesi, dışlanması, sapık ya da hasta olarak muamele görmesi muhtemel ailedir. zaten eşcinsel birey olarak toplum normları içinde yaşamak yeterince zor iken bu yetmiyormuş gibi bu kez mensup olunan aile de ateşe atılmıştır bir anlamda.

eşcinsel evladını olduğu gibi kabul eden aileler; batılı ülkelerde bu durumunu rahatça dile getirebiliyorken, yurdum da maalesef gizli aile şeklinde yaşamaya mahkum. gay olma durumunu aileye açıp rahatlamışken, durumu kabullenen anlayışlı bir aile için de bu kez en basitinden mahalle baskısı formunda sosyal homofobinin baş göstermesi ve risk altında yaşamak; çok ama çok talihsizce.

sözde değil; özde ailedir.

benim kızım ya da benim oğlum değil, benim çocuğum diyebilmiş ailedir. çocuğunu cinsiyet olarak değil birey olarak görmüştür. yani olması gerekeni yapmıştır. günümüzde daha çok böyle aileler görmek, tanımak ümidiyle.

- geleceğin toplumunun temel taşıdır.
- isa'dan rumi'ye kadar sevgiyi kutsamış olanları anlayabilmiş(ya da hissedebilmiş) toplumsal birimdir.
- çocuğun, kendi meyveleri olduğunun bilincinde olan ailedir.

olması gerekeni yapan, saçma tabularını yıkan, çocuğunu gerçekten seven, ellerinden öpülesi ailedir.

böyle ailelere cv yollamak istiyorum, belki kabul ederler

olayın en başında muhtemelen büyük bir yıkım yaşayan ailedir. hele de bu evlat tek çocuksa ve kurulan tüm hayaller bu evlat üzerineyse yıkımın boyutunu ben düşünmek bile istemiyorum. aile müessesesi genelde koruyucu ve kollayıcı olduğu için bu durum bir şekilde kabul olunsa da çocuk ve aile arasındaki soğuk ve sükut-u hayal durumunun verdiği incitici mesafe uzun yıllar kaybolmayacaktır. konu-komşunun sokuşturduğu laflar da cabası olacaktır bu durumun. en güzeli hiçkimseyle selamlaşılmadığı çok katlı apartman tipi bir yere taşınmaktır. ne zordur...

hala atlatamadığımız bir küçük seks meselemiz var.* onu atlatınca güzeliz.

geçen annem "keşke lezbiyen olsan, en azından onlarda anal seks," yapmıyorlar dedi.

annemin "seks" konuşmasını duymamazlıktan gelerek "istersen lezbiyen olabilirim anne." diyerek kaşımı kaldırdım falan.

güldü biraz. ama az kızmıştı. sonra kalkıp gitti yanımdan.

eşcinsel evliliklerin yapıldığı toplumlarda bile zor olan bir durum. türkiye gibi heteroseksüel cinselliğin bile konuşulamadığı bir ülkede daha da düşük ihtimal bu ailelerden bulmak. bu yüzden ilkleri başarmış olacak olan ailelerdir onlar burada. daha bir takdir edilesidir çünkü ilkleri yapmak çok zordur. (bkz:benim çocuğum) belgeselindeki aileler de heteroseksist, homofobik bir sistemde çocuklarına sahip çıkarak ve görünür olarak bu zoru denemişlerdi.