hayat sigaraysa benimki prestige sanırım şeklinde hayıflandığım benzetme.

ahmed arif'in şu dizeleri olmasaydı eğer yazamazdım bu başlık altında
" hırsla çakarım kibriti,
ilk nefeste yarılanır cıgaram,
bir duman alırım, dolu,
bir duman, kendimi öldüresiye,
biliyorum, "sen de mi?" diyeceksin..."

her gün mütemadiyen yanmayı ve sönmeyi gerektirir, bitirir. belkide bitmesi için uğraşıyoruz ne malum.

her ikisini de yakmak bir kıvılcıma bakar.

imza: afyonlu katolik gay taşfırın ustaları derneği yardımcı başkanının kezban özel işler müdürü

başlarda çok leziz sonrasında ve devamla tadı kaçıyor.