hereditary

ülkemizde ayin adıyla oynayan 2018 yapımı korkulu, gizemli, dramlı film. 2 saati aşan süresi ile yer yer geren bana göre sonu hariç gayet izlemesi film olmasına rağmen yanımdaki arkadaşım tarafından berbattı yorumu almıştır.
fragmanından büyük gaza gelip, yorum üzerine hayallerimin yarısının yıkıldığı film. halbuki imdb 8 puanları görünce beklentim büyüktü.
iskelet anahtardan bu yana ''belki 'mama' olabilir'' bu kadar iyi bir korku/gerilim filmi seyretmemiştim. hikayeyi işlerken aralara serpiştirdikleri korku ve gerilim sahneleriyle film son derece akıcı ve gerçekçi olmuş. karakterlerin ruh halleri ve duygu geçişlerinin de çok iyi işlenmesi filmin psikolojik olarak da yıkıcı bir film olmasına sebep olmuş diyebilirim. hepsini toplayınca kendi türünde böylesi bir daha kolay kolay gelmez dedirten bir film olmuş bence.
son 20 dakikası kötü, geri kalanı iyi olan özellikle hail paimon sahnesi çok kötü olan film.
tavsiye üzerine izledim. beni geren tek sahne kaza sahnesiydi,o da kaza şeklinin iç kaldirmasi vesilesiyle oldu, bir de son kısımda iple kafa koparma sahnesi oldu o da benim hassasiyetimden irkilmeme sebep oldu, onun dışında bir şey hissetmeden izledim. buna ek olarak hikayenin ucube karakter üzerinden devam edeceği klişesi var zannederken şaşırttığı güzel bir hikayesi var. başka da bir şey yok. korku filmi diyemiyorum.
psikolojik olarak insanı hep tetikte tutan bir filmdi bence.
toni collette'in muazzam performansıysa filmi taşıyan asıl unsur.
yemek masası sahnesinde de oyunculuğunun zirve noktasına ulaşmıştır, 'korku' kategorisinde yer alan bir filmde oynadığı için akademi tarafından göz ardı edilmesiyse üzücüdür.


şu sahnenin hatrına bir adaylık almalıydı.
la noluyo diye izlemeye devam ettiğim kocaya sinir olduğum oğlana üzüldüğüm film ama toni collette gerçekten çok iyi film çok sembolik elementler içeriyor tam olarak da jump scare tarzı değil ama insan sonunda ne olucak nereye bağlanacak diye kapattırmamaları filmi iyi yapmış
 spoiler!
of çatımda çıplak beden felan istemiyorum. hatta böceklenip sineklenmiş bir bedense bile. peki ya oğlanın çatıya kaçması ve annesinin çatının kapısına alttan çıldırmış orospular gibi vurması. beğenmedim ama beğendim de. komik geldi bazı sahneleri.
sinemada izlerken beğendiğim ama şu an kendisinden pek bir şey hatırlamadığım korku filmi. yönetmenin sonraki filmi midsommar kesinlikle daha başarılı ve zihinlere kazınıyor.