öncelikle "bu hareket abd güdümlü mü yoksa gerçekten bir halk hareketi mi?" sorusunun şu raddede hiçbir önemi yok. önemli olan şayet ayaklanma bir devrime dönüşürse ve iran, mollaların boyunduruğundan kurtulabilirse halkın gerçek vatanseverleri getirmek için şansı olacağından eminim. abd desteği olsun ya da olmasın.

yalnız; islam cumhuriyeti karşıtı olup da şah zamanını övmek, o zamanları geri istemek çok mantıksız. şöyle düşünün; necmettin erbakan başa gelmiş ve şeriat rejimini getirmiş. ama biz recep tayyip erdoğan'ı geri istiyoruz. tamam, erbakan abd karşıtı. ama her ikisi de diktatör! birinde dinciler, diğerinde abd ezecek halkı.

açıkçası olaylar hangi noktaya varacak, yeteri kadar güçlenecek mi bilemiyorum. şahsi fikrim rejim değişikliğine gidecek herhangi bir noktaya varamayacağı yönünde. kaldı ki varsa dahi burası orta doğu. burada demokrasi, özgürlük ve ilericilik bulmak için en az yüz yıl daha beklememiz gerektiğine inanıyorum. bunun sebebi ilerici insanların var olmayışları değil, o insanların iktidara gelemeyecek olmalarıdır. çünkü bizim ileri dediğimizi avrupa ve abd maalesef çok daha evvel hazmetti ve ilerledi.

maalesef yaşadığımız topraklar henüz kendi rönesanslarını yaşamadılar. din, halihazırda en büyük tabu. elbette bu tabuyu yok etmemize gerek yok. ancak bunun ilerlememize, bilime adapte olmamıza ve muasır medeniyetler seviyesine ulaşmamıza engel olmaması bölümüne hayli uzağız. umarım rönesansı ve insanların "evet, inanç şahsidir. inancımızı yaşayalım ama laik olup bilimi önemseyelim." dediği bir vakti görmeden ölmem. bunu göreceğimi düşünmüyorum maalesef.

türkiye cumhuriyeti olarak her ne kadar durumumuzu kötü görüyor olsak da bazen abarttığımızı düşünüyorum. biz ne iran ne de diğer orta doğu ülkeleri kadar kötü durumda değiliz. sadece kötü bir liderimiz var ve onu değiştirebilirsek her şey rayına oturacaktır. aslında biz fena değiliz de; çevremiz kötü.

ne olurdu sanki birkaç yüz kilometre kuzeybatı'da olsaydık?