selanikte yağmurlu bir gün... ünlü bir yazar olan alexander, amansız bir hastalığa yakalanmıştır. karısından, 30 yıl önceki bir yaz gününü anlatan bir mektup alan alexander için bütün yaşamını geçirdiği sahil kenarındaki evini terketmenin vakti gelmiştir.ve sonunda geçmişinin ve şimdiki hayatının karışmış olduğu ilginç bir geziye çıkar o güzel, mutlu dakikaları tekrar yaşayabilmek için... belki bir günün içinde belki de bir sonsuzluğun...bu yolculuğun içinde karşısına çıkan beklenmedik kişiler ise bugünün getirdiği süprizler olarak hayatının son anlarında yer edecektir.

film içerisinde beni en çok etkileyen repliklerden biri de şudur:


son zamanlarda
dünyayla tek bağlantım
şu bilinmeyen
karşı pencere
bana hep aynı müzikle karşılık veren
kim bu?
nasıl biri?
bir sabah onu bulmaya karar vermiştim
ama sonra bir daha düşündüm
belki de bilmemek ve hayal etmek daha iyidir
hayal ediyorum
kimi istersem o oluyor