herkesin birbirini tanıdığı bir köyde tekelin yanına çöküp iki bira içerkenki zevki ve gelenle geçenle laflamanın dayanılmaz hafifliğini anlatamam. barın meyhanenin olmadığı yerde o tekelin önü ya da yanı bütün içicilerin buluşma noktasıdır, güneşin battığı andan itibaren orada yeni bir dünya vuku buluyor demektir...

tabi bu durumun bir benzeri de trakya ve ege hattında kimi köy kahvelerinde mevcut, çocukken yazları gittiğim köyde iki tane kahve olurdu, birinde imanı temiz dedeler mevcutken ve erkenden kapatırken diğer kahveye doğru baktığımda yüzlerin de değiştiğini görürdüm, bir gece vakti ise o ikinci kahvenin ışıklarının bir anda mor renge döndüğünü fark ettim, o ortama hiç sokulmamış olmam da bir başka pişmanlığımdır.