kim pasifiz diyebilir ki, pasif olmak değil bu yaklaşım, sadece korkuyorum anlayışı, bundan dolayıdır.

korkmamak için elimizde olan nedenler küçüldüğünde, sonradan sorunsallar büyür gözümüzde. hiç doğmamış gibi, belki de hiç yaşamamış gibi, çırpınırız yaşamın kıyısında.

sonrasında olup bitenleri anlayamadığımızdan, biz bir birimizi de duyamaz hale geliriz, belki de çok ağır bu olaylar. ne yapmak gerekir diye zihnimizde yorarız, ama bir ışık, bir çıkış yolu ararız.

hep böyle mi olmalıydı, geçmişten günümüze. tarihimizde o kadar çok olay var ki bununla ilgili, kitap yazılır hatta kitaplara sığmaz.

yakın tarihimiz o kadar önemli ki, şu an okullarda öğretilen tarih dersleri yerine yakın tarih dersleri verilseydi, ama gerçekten doğru şekilde yakın tarihten bahsediyorum, toplum olarak daha aydın, daha bilinçli, daha özgür olurduk.