tüketim toplumlarının bir numaralı uğrak mekanı. zamanın yok, gel herşeyini burdan al, evine dön, işine git, bir daha gel, git, döngüsünü empoze eden çağın en büyük çakallığı bir yapı şekli. ciddi bir abluka ve sermaye içeren, halkı sosyalleşmekten uzaklaştıran bir politikası mevcut. en sevdiğim özelliği her pazar pijamalı babaların, bebek arabalı annelerin ve viyaklayan çocukların istilası altında kalması, sanırım bu yapıların talebini biz yaratıyoruz ancak arzını da dayatan sistemin ta kendisi.

deniz'in sesini duyduğum zaman sanırım günün büyük bir kısmı huzurlu geçiyor, sakin ve etkili bir sesi var. her albümünü daha çok gelişerek ve üzerine katarak oluşturmuşlardır. bütün şarkıları söz ve müzikal açıdan güçlü olmuştur. türlü projelerde yer almaları da sevindirici. sanırım ortalıkta gezinmemek arada bir nabzı yükseltmek bir grubu kült yapan değerlerden biri. görünen o.

türk pop müziği sanırım 90lardan sonra hakkın rahmetine ulaşmış vaziyette. bunu en iyi sanatçılarımızın dahi türlü tarzları deneyerek bocalar halde belli bir müzik tarzı tutturamayıp gerisin geri 2 yıl içerisinde unutulan şarkılara imza atıyorlar. evet bir anlık hoşumuza gidebilen bir şarkı malesef tüketim toplumu haline evrildiğimizden midir, kapitalizmin süreçleri midir tartışılır, yitip gitmeleri üzücü. bu yüzden 90lardan bir sanatçının tekrar albüm yapmasına seviniyoruz ancak bir bakıyoruz ki o da aynı sürecin içinden geçiyor. bazıları iyi evet ancak fikrimce sessiz sedasız sanatını icra eden ve albüm yayınlayan, kar amacı gütmeyen sanatçılarımızın da desteklenmesi gerekiyor.

onca tehlikeli böceği geride bırakıp en tehlikeli böcek ünvanını alabilmiş bir sokarcadır kendileri!