geçtiğimiz bayram evimdeki sabit hatta gelen 312 alan kodlu bir telefon numaraya bakıp şaşırdım ankara ve biz acaba bu güne kadar hiç görmediğim kardeşim mi arıyor dedim belkide vardır böyle bir kardeş neyse
ben- aloov
adam- iyi akşamlar remzi beyin evini aramıştım
ben- ama burası değil ( değil derken biraz güldüm fark edilebilir bir tonda )
adam- kusuruma bakmayın (oda güldü)
ben- ne demek iyi akşamlar beyefendi
adam- iyi bayramlar
ben- görüşürüz dedim hangi akla hizmetse anlamadım ama oluyor arada sırada

dün yine 444'le başlayan bir numara aradı. bıktım "hayır, istemiyorum, yok, ilgilenmiyorum" demekten. evrenin sırrını anlatmak için, ölümsüzlük iksirinin formülünü vermek için bile arasınlar istemiyorum artık.

t.k.: alo?
444: alo, bilmemne merkezinden arıyoruz. * tekne kazintisi ile mi görüşüyorum?
t.k.: * hayır, yanlış numara.
444: aa? yanlış numara mı?
t.k.: evet, yanlış.
444: peki, iyi günler. *
t.k.: kıh kıh kıh... *

- alo iyi günler muhsinle görüşecektim.
+ hah. bende tam sizi arayacaktım. muhsin diye birisi burada yok. yanlış numara.
- hasta mısın birader.
+ onu diycektim bende.

(bkz: karikatür)

yanlış numaradan ziyade şöyle bir anektod aktarmak isterim; haftalardır o ses türkiye'den arasınlar diye bekleyip duruyorum malumunuz şarkıcı olmaya çalışıyorum * velhasıl bir arkadaşım acun medya çalışanlarının telefon numaraları 530 ile başlıyor bilgisini verdikten sonra telefona kitlenip 530'lu bir numara arasın diye en saf duygularımla beklerken alakasız bir zamanda telefonum çalmaya başladı tabii ben koşarak telefona baktım 530'lu bir numara aramıyor mu nasıl heyecanlıyım nasıl telaşlı.. neyse açtım telefonu en güzel ses tonumla -alo dedim. karşı taraf -iyi günler şu şu kişiyle mi görüşüyorum dedi. bende -evet buyrun dedikten sonra -turkcell superonline'dan arıyorum demez mi.. derin bir nefes alıp -allah hepinizin belasını versin. deyip kapattım telefonu. velhasıl hala şarkıcı olamadım. çabam sürmekte...