yarın kıyamet kopacağını bilse son gününü benimle geçirmek isteyen kişiyle geçirirdim. oda anacım olurdu herhalde. tabi abimi ya da ablamı da seçmezse. yeğenlerimi seçme ihtimalide az değil. aslına bakarsanız sean connery filan bile seçebilir. son gün sonuçta. "eeghhhh yeter be hep fedakar ana, fedakar ana bir gün de ben çılgınlık yapayım vuhuuuuu" diyebilir. öyle olursa son günümü elizabethle geçiririm.

anketörle.

çok klişe ama sevdiğim adamla diyeceğim ama henüz olmadığından sanırım kendimle, aslında en doğrusu da o. çünkü x,y,z ünlüsü vs bir yana sevdiğin insanla olup, onun kollarında o son zamanları değerli kılacak şekilde dolu dolu yaşamak en güzeli olurdu. o da yoksa, en azından kendi kendime baş başa kalıp, bu zamana kadar aklıma takılan,rahatsız eden ne varsa hepsini açıklığa kavuşturup huzurlu bir şekilde, içim rahat kucaklamak isterdim gelen kıyameti iyis veya kötü.

eski sevgililerimden en iyi sevişeniyle. son gün bu, riske gerek yok! tanıdık biriyle takılmak makul olur.

beni isteyen biriyle geçirmek isterdim. çünkü benim istediğim beni istemeyebilir ve hayatımın son saatlerini tek başıma geçirebilirim. sonuçta ölünce ne olacağını bilemiyor insan. son olabilir bu, sonsuz bir karanlıkta dalganabiliriz. ya da yeni bir vücutta hayat buluruz ama sonuçta bitiyor değil mi * o yüzden, kim isterse ona gideceğim, onun bana olan ihtiyacı bana yeter zaten. *