aklıma cuma günü stajdan çıkarken şefimle olan diyaloğum geliyor ve olur olmadık yerde kızarıp duruyorum, bu adam iri ve renkli gözlü, boyu ve vücudu çok hoş biri, etkilendiğim de sanırım o tarafından anlaşılınca bana karşı daha tahammüllü davranmaya, hatalarımı görmezden gelmeye hatta ara ara gizlemeye başladı, çıkış için imza atarken izlendiğimi bildiğimden elim ayağıma dolaştı ve imzayı kaydırınca sesli bir şekilde "kahretsin" dedim, o da bana duyuracak kadar kıkırdadı, ben de ona bakarak gülümseyip odasından çıktım. şimdi adamın evli olup olmadığını da bilmiyorum ama eğer evliyse derhal bina içindeki birimimi değiştirmek için istekte bulunacağım. ve ben bu durum yüzünden sabahtan bu yana ne dershaneye ne de gün içinde insanlara dikkat edebildim. şu an üç çocukla ortada bırakılmış gibi hissediyorum. ekranımda itü mimarlık fak. taşkışla resmi, troye sivan şarkılarıyla birlikte elimde sigara böreğiyle bilmediğiniz kezban hallerimdeyim... kısaca ne yapacağımı bilemediğimden stresliyim-..
kuma
kuku da ne
sphynxinator
