survivor izliyorum.

ya böyle sadece bi sene kimseyle duygusal bir ilişkiye girmeyip ülke ülke gezip her ülkede farklı farklı erkeklerle deli gibi sex yapasım var. tabi korunarak. bu bir sene içinde okul filan da olmayacak tabi. sadece sexle dolu koca bir sene. evet hiç duygusal ve hoş değil biliyorum ama bu da benim umrumda değil. ayrıca evet, alman adamı aldatmadım ama bana yazan diğer insanlara ilişkim olduğunu söylemiyorum. çünkü onun da chat uygulamasındaki profilinde single yazıyor. ayrıca yeteri kadar değer vermiyor bana ya bahaneler bahaneler. bu yaz zaten ailemin yanında olacağım için sex yapmayacağım kimseyle. yani planlamıyorum. sonra eğer böyle devam ederse tam erasmus başlarken ayrılık mesajı yollarım bi tane. zaten erasmusu uzaktaki sevgiliyle geçirmek iyi fikir değil. oh be, tüm kirli çamaşırlarımı döktüm. ayrıca başka adamlarla sex içerikli konuşmakta bi sakınca görmüyorum. çünkü onun bana ne kadar sadık olduğunu bilemiyorum ve bazı günler 2 mesaj filan yazışıyoruz toplam, ilişkide gibi hissetmiyorum.

oğlum süper bir park buldum. parkta cruising yapıyorum.

ya bende şöyle bir durum var... bilmiyorum da sürekli yeni insanlarla tanışma isteğim var. ve nedense bu bana seksten daha yüksek bir haz veriyor.

stresten ölüyorum ve çalışamıyorum. bu sene istediğim yer gelmeyecek diye de korkuyorum. bakalım 23 gün sonra neler olacak?

yaz aşkı bulmak için growlr açtım ama ordakiler daddy seviyor galiba daha çok, chaser-boy sevmiyorlar. kendileri kaybeder hıh. aslında bi şey kaybedicekleri yok. evet eski sevgilimi unutabilmek için biriyle sevişmek istiyorum aslında. onu eski sevgilim olarak anınca bir garip hissettim. bir de bu lgbt etkinliklerinde hiç yakışıklı erkek yok galiba. bir daha gitmicem.

askerlikten muafiyet alma süreci ne zahmetliymis yav! bilgisi olan yazarlardan tavsiyeleri beklerim, homojen dergiye de bir sonraki sayıya yazım olur inşallah bu konu "muaf mi? edilmeden duramam" diyerekten

arada kaldığım durumdur, hiç kimseyle paylaşamayacağın durum, belki de hayatın sana işkence yapıyormuş gibi bir hissiyatla, hiç bir zaman yapamayacağın fakat gerçekleştirmek elinde olsaydı hayatının değişebileceği andır.

bir gün birine " meraklıyım" dedim. artık biliyorum.

sıralar üstümde gereksiz bir cinsel arzu var bilmiyorum aşırı bir şekilde rahatsız oluyorum ama durduramıyorum mastürbasyon falan iş hayatı stres ne bileyim yoruldum iyice

bir zamanlar giymeye kıyamadığım, sevgilimin bana aldığı eşyaların hepsini çöpe attım bu gün.

canım sıkılıyor sevgili sözlük.

ne zaman bir kadınla anal seks yapsam, gözlerimi kapatıp yıllar önce sadece bir defa ilişkiye girdiğim masör partnerimi düşünüyorum ilişki sırasında. bu sanki bir ritüel oldu benim için.

ayı sözlükteki profilime telefon numaramı yazmayı düşünüyorum.

en modern aile bile yeri geldiğinde sizi anlayamayabiliyor. bunu kabullendim artık içine doğduğun kültür böyle diyorum kendi kendime. öyle hayatlar yaşıyoruz ki aslında insanların yanlış olduğunu düşündüğü, yanlış değiliz ama gerçekten yalnızız. hayatıma giren gerek gay gerek lezbiyen gerek trans, ne kadar insan tanıdıysam %90' ı çok hasar almış insanlar. çünkü koduğumun yerinde sevgilin ile el ele otobüse binemiyorsun ya da her ortamda rahatlıkla bu insan benim sevgilim diyemiyorsun. çünkü insanların bunları gördüklerinde ya da duyduklarında tek düşünebildikleri şey acaba yatak muhabbetleri nasıl bunların oluyor. çünkü insanlar bizim de sevebileceğimiz ihtimalini düşünemiyorlar. çünkü eşcinseller üzerinden örnek vermek gerekirse onların gözünde tek tip eşcinsel var. benim 1.95 boyum ve yapılı bünyemle yoldan geçerken gay olabileceğime ihtimal dahi vermiyorlar fakat akıllarında oluşmuş bir eşcinsel tarzı var. geçenlerde kadın transların ne yazık ki toplum içinde kendileri gibi olamadıklarını söylediğim zaman "evet translar zaten sizi rezil ediyor ya haklısınız" şeklinde bir atar yedim. bu benim karar verebileceğim bir konu değil. bu her insana göre değişebilecek bir şey ben iyi ya da kötü bir izlenim bırakıyor diyemem ama bir izlenim bıraktığı gerçeğini de bir kenara atamıyorum. ama o kadar bunaldım ki sadece keşke herkes hissettiğini yaşayabilseydi diyorum. keşke normal gözüyle görseydi insanlar bizi de normal olmak bir boka yarasaydı. *

yerin dibine sokup rezil edebileceğim insan müsvettesi bir transfobik aramaktayım *

kendimi jiletliyorum sözlük ama kan değil göz yaşı akıyor kesiklerden. sonra yaralarımı sarmak için kişiliğimden yamalar koparıp sarıyorum. sonra bu yamaları atıp kesiklerin izlerine bakıp üzülüyorum tekrar.

neden böyleyim ben? niye böyle umutsuz vakalara takılıp kendimi üzüyorum? zarar göreceğimi bile bile neden giriyorum bu yola? salak mıyım yoksa? yoksa mazoşist mi?

bir keresinde uygulamada adamın birisi çok övgü dolu şeyler yazmıştı. çok tatlısın, bayıldım falan filan yazmıştı. adamın eli yüzü düzgündü. ben de bana dizilen övgülere inanmadım, dalga geçiyor sandım ve adama "feyk misin sen" dedim. adam kızdı. tanrı affetsin.

hiç bir şeye karar veremeyen insanları kırmaktan korkup sonunda hep kaybeden biriyim beni dışardan görseniz görünüş olarak vay amınakoyim adamdaki mutluluğa bak hayat umrunda değil çok şanslı dersiniz ama içten içe kendimden nefret eden mutsuz her gece kapalı kapılar ardında ağlayan intihar etmeyi zilyonlarca kez düşünen biriyim ve bun dışarı yansıtmamak toplumda kamofile olmakda benim yeteneğim galiba.

çok az pişmanlıkları olan birisiyim.
geçen senelerde birisiylen 4 5 kere ilişkiye girdim. o zamanlarda hoşuma gitmişti ta ki dün yazana kadar.
ben nasıl olupta bu insanla ilişkiye girip hatta bunu kendimce olumyabildim anlamış değilim. resmen mideme kramplar giriyor.