bir kedim olsaydı eğer şu günlerde,
doğduğu an adını 'gündoğumu' koyardım
neşe verirdi şu hezeyanlar içindeki ruhuma
yaşlanınca değiştiriverirdim adını
'günbatımı' diye çağırırdım
senelerin yorgunluğu biniverirdi üstüne zira,
daha yaşamadan öteki hayatı
ama size isim veremem bayım,
çoktan mühürlenmiş birkaç harf size hitap edilebilmesi için
üstelik kutsal kitaplarda geçiyor isminiz
lakin siz ne bir kitap kadar derinsiniz
ne de kutsallığını korudunuz o harflerin
size lakaplar da takamam bayım,
ne haddime benim!
sizle ne zaman konuşmaya kalksam korkutuyorsunuz beni
bana küfürler ediyorsunuz bayım,
hem de bunun için önceden rica ve minnetle benden izin isteyip.
tedirgin sükutum mu meşrulaştırıyor da bunu hor görüyorsunuz beni.
ben bir de sizden iğreniyorum bayım,
ömrünü sizinle birleştirmiş kadının yatağından, insanoğlunun en güzel ibadet yerinden,
riyakarlıkla uyanıyorsunuz çünkü.
benim mabedimi de kirlettiniz ve üstüne üstlük başınız hiç değmeden yastığıma yaptınız bunu.
ben şaşkınlığımı kırmızı bir saten gecelik gibi giyinmişken,
ayaklarım yerden kesildi de diz çöktüm önünüzde.
buna karşılığınız sözde aklanmış ellerinizle başımı yere doğru bastırmak oldu.
siz benim mabedimde bile çırılçıplak kalmaya cesaret edemediniz bayım.
tekrar çıksam karşınıza bir cüretle,
mabedime bir şeytan girmiş sanırdınız.
attığınız taşlarla yaralayıp beni huzur bulurdunuz da
başka mabedleri kirletmeye giderdiniz sonra.
benim ruhum başta gündoğumu olurdu
heyecanla, bir samimiyetin tasmasının ucunu tutabilmek umuduyla sırnaşırdım size
ama yok bayım,
yüzünüz neden böyle soğuk ve yabancı!
alın işte, günbatımına döndüm baştan ayağa
ümitsizliğe kapıldım, siz de değilsiniz beni sevecek
seçilmiş kişi olamadan batıyor güneş ruhumda.
yoruldum!
geçen birkaç saat bir ömrün hatıraları gibi gözümün önünden geçti
yaşlandım birden bayım,
ruhumun bu kafesten kurtulmasına az kaldığı için
film şeritleri görmeye başladım
siz öldürdünüz beni!
izin verirsem eğer,
yarın bir başkası işleyecek bu cinayeti.
kedim günbatımı bile aldı ellerinizdeki kanın kokusunu.
tanıdı sahibinin kokusunu, hırçınlaştı işte!
koşun gidin bayım,
bakın saldıracak şimdi size!
inanmayın kimseye, nankör değil onlar
o pençelerini takarsa göğsünüze kurtaramam ki sizi
öldüm ben bayım,
nasıl kalkıp kan revan içindeki yatağımdan sizin evden çıkmanıza yardım edeyim.

şimdi tekrar düşünüyorum da bayım,
bir kedim olsaydı eğer
'adalet' koyardım adını
alsın diye intikamımı katillerimden.