kimse bilmedi beni
kaç kez tuzlu sularda boğuldum
genizim yandığında hissettim sadece yaşadığımı
hak ettiğim buydu, olabileceğim buydu.
kaç kez bir peçeteyle gittim çöp torbasına
bazen de çekilen sifonun yardımıyla
usulca ilerledim her adamın sırtında
sallandığımda bıraktım kendimi
salonu toplu olan adamların yatağına

kokumun olmadığını kabullendim
tuzlu su her şeyi temizlemezmiş.
biraz zor oldu ama öğrendim.
gözlerimin açıkken görmediğini gördüm
üstümde 80 kilo ile baş edebilirim sanmıştım
kaçırmadım perdelerimi, asla
kabullenmem gerekliydi tüm hatalarımı
80 kilonun altında ritimlerle
nefes almam gerekliydi

yaşadığını hissettirebilmek için
yaşadığımı hissettirebilmek için
yaşattığını hissettirebilmek için

aldığın nefes, başkasının verdiği
nefes olamazmış
gözlerim kızarınca anladım
hiçbir şeye hakkın yokmuş
birinin nefesinin altında
kaldığın sürece
devletin en iyi fikridir seks işçileri
kimse bilmezdi beni
babam da bilmez veli toplantılarını.