insanın doğasındaki merhamet gereği ateist dindar sosyalist vs vs vs olmaya gerek yok. herkes karşısındakinin durumuna göre iyilik yapar . yapabilir. bunun altında etnik veya fikirsel veya inanç gibi bağıntlar aramamak lazım. herkesin inancı ve düşüncesi kendisine kutsaldır. saygı duymak lazım. karşı taraf saygı duymuyorsa eğer onun seviyesine inmemek ve onun gibi olmamak için yine saygı duymak lazım.

aynı zamanda pragmatisttir kaz gelecek yerden tavuk esirgemiyordur.

evet, elbette, bir ateist herhangi bir iyilik yaptığında onu iyiliğin bizâtihi kendisinden dolayı yaparken, bir dindar muhtemelen tanrının mükafaat vaadi olmasaydı o iyiliği yapmazdı.

çok basit. iyi bir insan olduğu için yapar, kaldı ki bence bu dini amaçlarla iyilik yapılmasından daha anlamlıdır. amacı görünmez bir dostuna yaranmak değil sadece karşısındakine iyilik yapmaktır.

(bkz: hümanizm)

ateist olmayanların yaptıkları iyilikleri de sürekli dinle ilişkilendirmek biraz haksızlık gibi.

o da insan o da iyilik yapabilir. ne diye böyle bir başlık açıldı anlamadım. ateist diye iyilik yapamaz mı? yaradana inandığımız için mi iyilik yapıyoruz? hayır, yaradan ya da yaradansız, bu insani bir sorumluluk.

erdemlerinden dolayı yapıyor olabilir.

(bkz: bak işte bunlar dini ayırımcılık yapan arkadaşlar)

vicdan sahibi olduğu için yapar. vicdan tamamen insan olmakla ilgili bir şey olduğu için, ona sahip olup olmadığınız, herhangi bir tanrıya inanıp inanmadığınizdan tamamen bağımsızdır.

(bkz: benim kabem insandır)

(bkz: ateizm sempozyumu)

insan olduğu için.

asıl yargılanması gereken inançlı insanların neden kötülük yaptığıdır. hesap soran bir tanrının, insan üstü bir olgunun varlığına inanan bir çok insan yaptıkları iyilikleri cennet ile ödüllendirilmek için yaparlar rüşvet. bunun yanı sıra inançları gereği bir çok kötülükte yaparlar ki bu en büyük insanlık suçu olan başka bir insanı öldürmeye kadar gider şeriat. oysaki bir ateist reddettiği bütün tanrısal olgular ve metafiziği gözetmeksizin, insanlık namına iyilik yapar çünkü insanlığını herhangi bir dogma düşünce ile gölgelemez. faydalı bir birey olmak için iyilik yapar bir rüşvet için değil.

yapmaması için neden göremiyorum gayet normal bir olgu...

iyilik yap denize at balık bilmezse hâlik bilir sözünden ötürü yapmayacağı kesindir. zira atasözü iyiliğinin karşılığını bu dünyada bulamazsan öbür dünyada allah görür anlamındadır.

(bkz: müslümanlar bunu da açıklasın)

insan olduğu için.

(bkz: insanlık)
(bkz: daha ölmedik ya)

iyilik ve kötülük kavramının dinlerden daha eskiye dayandığını düşünürsek inanan insanların neden iyilik yaptığını düşünmek daha karmaşık oluyor. bir çok din iyilik yapmak yerine tanrılarına tapmaları gerektiğini, onun adı ve yaratıcı güçlerine saygı duyması gerektiğini, boyun eğmekten başka kaçışı olmadıklarını göstermesidir. ateistler ya da inançsız insanlar bu şekilde kavramlar yerine iyilik ve kötülük olarak değerlendirirler hayatlarındaki gelişmeleri. bu yüzden düşünürseniz bir insanın beyni herhangi bir inançtan uzak kaldığında ve psikolojik bir sorunuda yoksa iyilik yapması daha mantıklıdır. ayrıca bir şey için iyilik yapmak rüşvet yemek gibidir. ateistler yaptığı iyilikleri iyilik için yaparken inanan insanlar sadece ödüllendirilmek için yaparlar. insanlar ödüllere kanan ve eğitilen köpekler gibi değerlendirilir.

bunu hep nasıl anlatırım ya da nasıl anlatmalıyım diye düşündüm çevremdekilere ve en sonunda tatmin olabilecekleri bir cevap buldum, daha doğrusu katherine hepburn buna ön ayak oldu şöyle diyordu güzel aktirst;

ben bir ateistim hepsi bu. birbirimize karşı iyi olmaktan ve başkalarına yardım etmekten başka bir şeye inanmıyorum.

bu yeterliydi insan olmaya. kaldı ki, ateist olan kişileri her şeyi yapabilecek değerde görenlerin güzel bir cevabı var artık.

karşılığında bir şey edinmeyecekte olsa,iyilik yaptığı insanın mutluluğu ile mutlu olabiliyorsa yapar.

önce iyilik nedir diye sorgulanması gereken soru.

ben filozof değilim, ygs'de felsefe sorularını her ne kadar tam yapmış olsamda lisede felsefe derslerine pek katıldığım söylenemezdi ama bu iyilik konusunda bir kaç şey söyleyebilirim sanırım.

benim aklıma ilk gelen soru, iyilik neye göre iyilik neye göre kötülük? bugün dünyamızda ki iyi kavramının genel anlamıyla kutsal kitaplara dayandığını biliyoruz. aileye iyi davranmak, fakire yardım etmek, hayvanları sevmek gibi örneklerle çoğaltılabilir. evet bunları bir ateist yapmaz diyemeyiz ama bu şeylerin aynen kutsal kitaplarda yazdığını da inkar edemeyiz.

kutsal kitaplar inmeden önce pedofili normal karşılanıyordu mesela. platon'un dostluk-şölen kitabını okuduysanız orada platon'un bir arkadaşı için 12 yaşlarında bir oğlan çocuğunu ayarlamaya çalıştığını göreceksiniz. platon'un kutsal kitap okumadığına eminiz ve orada kendi aklınca iyilik yapmaktadır. ihtiyar bir adama seks yapsın diye 12 yaşlarında küçük bir oğlan çocuğu ayarlamaya çalışmaktadır. evet, bunu lisede arkadaşı berkcan'a yelda'yı ayarlamaya çalışan koray kıvamında yapar.

bugün ise en temelinde kutsal kitapları inkar eden bir ateistin, asla pedofiliyi desteklemeyeceğini iddia etmemde bir sakınca yoktur diye düşünüyorum. çünkü pedofili ahlaksızlıktır, kötülüktür. günümüzde iyilik sınıfına girmez.

günümüz ahlak kurallarında ise kutsal kitapların gücünü inkar edemeyiz. eşcinselliğin ısrarla kötülenmesi gibi.

işte bu iki şey birleşince bir ateist ancak bu toplumda yetiştiği için iyilik yapar. iyiliği belki bir tanrı için yapıyorum demez ama o tanrının kurallarına göre yetiştiği için bir fakire yardım etmenin iyilik olduğunu düşünür. işte bir ateist bu yüzden iyilik yapar.