başımdan geçen küçük bir anı şöyle:
avcı(üst kat komşum), kurbana (kurban da ben oluyorum.)0 sessizce yaklaşıp cevabından tamamen emin olduğu soruları tek tek sıralar.

kurban ise çaresizce peşpeşe "evet" leri sıralar garibim. ne yapsın ki.

-aa hasta mısın şekerim?
-evet.
-neyin var ayol. üşüttün mü?
-eveet.
-doktora gittin mı?
-eeeveeet.
-ilaç yazdı dimi?
-evet ulen evet.
-kullanıyon mu?
-olm bi siktir git len. yeter len yeter. sorduğun bütün sorulara evet evet evet evet. yeter ki git len başımdan.
-bütün sorulara mı?
-evet len evet. defolup gidicen mi şimdi?
-tamam son bi soru sorup gidiyom. ben kız olsaydım beni şeyedermiydin.
-gerizekalı adam. ben eşcinselim. kız olmana gerek yok. erkek olsan da şeyederim seni. hemde seve seve.
-tamam kaçtım.