iş dışında evden çıkmıyorum.yemek için paketli veya kuru gıda tercih ediyorum.sürekli film, dizi vs izliyorum.artık konu ile ilgili haberleri ve tartışma programlarını fazla izlememeye çalışıyorum çünkü psikolojimi altüst ediyor.

en büyük etkisi insanlarla fiziksel etkileşimimin sıfıra inmesi ve bu hiç ama hiç hoşuma gitmiyor

dizi ve filmlerde sarılan insanları görünce garip hissetmek. insanların elini yüzüne götürdükleri sahnelerin dikkatimi aşırı çekmeye başlaması.

aslında o kadar kısıtlı hissediyorum ki.
dizi,film izlemek ve arkadaşlarımla moba oyun oynamaktan başka hiçbir şey yapmıyorum.
krizi fırsata çevirip ders çalışmaya yoğunlaşayım demiştim ama durumun getirdiği korkudan kaynaklı olarak ders çalışamıyorum. bütün odağımı alıp götürüyor.

ha bol bol sinir stres oluyorum.
dışarıda fıldır fıldır gezen amcalara,teyzelere ve yaş grubumdakilere.
hornet tarzı applerde yarın yokmuşçasına seks arayanlara.
toplumun bilinçsizliği dışında,krizi yönetemeyen ve önlem adı altında hiçbir şey yapmayan devlet görevlilerine.

bir de özlem duygusunu fazlaca hissetmeye başladım.
yürümeyi,birebir iletişim kurmayı,grupça sosyalleşmeyi özledim.

evdeyim dizi film izliyorum sanırım izlemek istediğim tüm dizileri bitirdim... yemek yapıyorum baya yemek ağımı genişlettim. arkadaşlarımla facetime üzerinden görüşüyorum. yani bi şekilde geçiyor günlük hayatım

(bkz:corona günlerinde evde yapılabilecek etkinlikler)

uyuduk, kek, ekmek yaptık. bunların hepsi bitti.

bugün itibariyle yemek yemek anlamsızlaştı. tat tuz kayboldu gitti. en sevdiğim yemek dahi olsa canım istemiyor.