bugün başıma gelen olay. oysa aradan yıllar geçmiş herkes birbirini unutmuş. her iki tarafta birbiri için yeterince eskimiş, yeterince önemsiz hale gelmiş. benim unuttuğum gibi, belki o da adımı unutmuştur.

ama bellki farklı saflara kaynama çabası içine giriştiğimiz için olsa gerek yaşanılanlar unutulmamış. oysa dünyanın bensiz dönmeyeceğimi iddia etmişti. sahi ne olduki ayrı düştük.

şimdi böylesine iki kaçak halinde, farklı saflarda aynı tanrının huzurunda buluşuyoruz. dünya garip. çok garip. allah cuma'mızı kabul etsin geyler.

bayram namazı, vakit namazları bilhassa ikindi ve akşam namazlarında da gerçekleşme ihtimali olan pişti hali.

aynı semtte ya da benzer mahallerde yaşama durumunda, aynı camiye giden dini bütün ex'lerin karşılaşmaları, ne de olsa din kardeşiyiz durumunun sonucu olabilir. önemli olan bu karşılaşma sonrası eskisi gibi olup olamayacakları yönünde yapabildikleri samimi muhasebedir. tabi arızi durumları fırsata çevirme algısına sahipseler.

"o imamla çıkmayacaktım" dedirtebilmesi mümkün olay.

(bkz: cemaat evinde maklube pişirirken eski sevgiliyle karşılaşmak)
(bkz: mukabelede eski sevgiliyle karşılaşmak)
(bkz: dolar gününde eski sevgiliyle karşılaşmak)

vakit namazlarında karşılaşmaktan daha sevap olduğu söylenmektedir.

türkçe yazılan tüm sözlükler içinde açılmış en iyi başlıklardan biri olduğunu iddia edebileceğim başlık. neresinden tutsam elimde kalıyor.

eğer bir şeyh ile aşk yaşıyorsanız alelade bir hede. *

eski sevgiliyle tanrının evlerinden birinde pişti olma hali.

''selamın aleyküm mübarek'' diye selam verilecek kişidir. sonra eli sıkılır ve şu soru sorulur. ''bu aralar pilavlıya hiç gelmiyorsun''

allah affetsin / allah kabul etsin.

(bkz: pazar günü seni kilisede göremedim john )
(bkz: cuma günü seni camide göremedim borucan )