bırakın koşmayı, yürüyen kaç kişiyiz? yürümeyi geçtim ilk adımı atmaya bile cesaret edemiyoruz. garantici olmanın getirdiği konforu, riskin heyecanına tercih eden bizim gibi korkak insanların işi değil zaten. mış gibi yaşayanlar ne bilir ki mis gibi yaşayanın halinden?

götçülerin peşimden koşmasını istiyoruuummm.

“gerçekten hayali olan kaldı mı? “ diye sormak istiyorum. ülkenin şu haliyle , ekonominin şu haliyle , ev - araba almak, iş kurmak ne bileyim işte artık ne istiyorsanız hepsinin “hayal dahi olamadığı” günlerdeyiz. herkes gidiyor , uzaklaşıyor kendi toprağından.
sokağa çıkıyorum öyle mutsuz ki herkes, mutlu insana tahammül edemez hale geldik.
herkes düşünceli.
kimi okul taksidi, kimi mutfak masrafı, kimi kira, kimi alamadığı bir şeyi , kimi taciz edilmeden yaşamayı ve daha bir sürü şeyi düşünüyor. ülke sapık dolu, verilen cezalar az,
hak desen, ara ki bulasın,
ekonomi diyoruz e o da ortada. sahi , hayalleri olan kaldı mı?
benim gördüğüm çoğunluk günü geçirmeye uğraşıyor…


tanım: gelecekte yapmak istediğin bir şeyler için motivasyonunun olması, onu gerçekleştirmek için adım atma isteği.