hayatının aşkının aslında en yakın arkadaşın olması

çevremde gözlemlediğim, pek çok arkadaşımda olan durum. hepsi yalnızlıktan ölecek neredeyse... neden? çünkü şu hayatta en iyi anlaştıkları kişiyi en yakın arkadaşları olarak görüyorlar. sonra ilişkilerim neden kötü diye dert yakınıyorlar... sen çok iyi anlaştığın adamları kardeş olarak nüfusuna geçirirsen, tanımadığın veya çok iyi tanımadığın adamlarla ilişkiye başlarsan ne olmasını bekliyorsun ki? hoş yakından tanıyınca yakın arkadaş oluyorlar birden bire. o zamanda haram!*

gene heteroseksüellerde bu sıkıntıyı o kadar çok görmedim. sonuçta ne kadar yakın olurlarsa olsunlar karşı cinsle çok samimi olamıyorlar, istisnalar hariç. ama bizim camiada en büyük sıkıntılardan bir tanesi bu diye düşünüyorum.

burnunun dibindekini görememek derler ya, hah işte o!
en iyi arkadaşın hetero olması nedeniyle sevgili olamıyorlardır.