ismail türüt,davut güloğlu gibi faşist pavyon şarkıcılarının içine dahil edilmemeis gereken müzik türü. apolas lermi, ayşenur kolivar,birol topaloğlu gibi sanatçıların yaptığı müziktir.

karadeniz müzik kültürünü salt kemençeden ibaret olarak gören harikuleyt müzik eleştirmelerinin varlığıyla bizi tanıştırmıştır. piri to ira, karadeniz müziği. bu türden adamoğullarını, havvakızlarını leydi gaga ya da ne bileyim niki minaj başlıklarına yönlendirmeyi kendime bir borç bilirim. sizi ancak onlar paklar.

hüznü kendine aşık eden şarkılardır, egodan,hırstan,intikamdan uzak. dinlemeye alışınca o sözlerin derinliğini başka şarkılarda da aratıyor.

koliva - yüksek dağlara doğru

apolas lermi - mektup http://ayisozluk.com/lnk/a557ed

marsis - sevdugum

tabiri caizse bir karadeniz uşağı olduğum için çocukluğumdan bu yana maruz kaldığım yöresel müzik. istanbul-trabzon arası tüm karadeniz sahil şeridi boyunca en damar laz parçalarının tesiri altında kaldığım için ruhumda iyileştirilemez yaralar oluşmuştu. neyse ki dönüş yolunda benzin istasyonundan tarkan'ın henüz daha yeni raflara düşmüş dudu albümünü almıştık da bir metropol çocuğu olarak kendime gelmiştim. şaka maka 12 yıl olmuş lan?

toplaşun hele, az kulak pası silek.

--- ayşenur kolivar

--- dalepe nena

--- kazım koyuncu

--- karmate

--- gökhan birben

--- marsis

artık cılkı çıktı dediğim müzik türü severek dinlerken istanbul'un her semtinde mutlaka ufak çaplı bir karadeniz müziği konserine denk gelmeniz olası işi ustalara bırakıp ticaret kafasından uzaklaşmak lazım. rica ediyorum

konu karadeniz müziğiyse imera'yı unutmamak lazım.