ilk yılımı bitirmiş bir üniversiteli olarak diyebilirim ki; derslerinizden ve hedeflerinizden daha önemli bir şey yok o aşamada. aşık olduğunuzu sandığınız çocukların çoğu homofobik pislik çıkıyor zaten, o yüzden boşverin gitsin. insanları ufaktan tanımaya çalışın ve güvenebileceğiniz yakın bir kaç arkadaşınız olsun, eminim ki fazlasıyla yetecektir. türkiye'de yaşıyoruz, hiçbir lisede bahçede paten kayan havalı çocuklar veya çimlere uzanmış müzik dinleyen tipler yok. onun yerine liseli kızların etek boyuna bakan abaza öğretmenler var. (lise hayatı feci zevkli diyen arkadaşlar için yazdım, tabii kişiden kişiye göre de değişir.)

diyeceğim o'dur ki; hedeflerinize asılın, zaten o dört (veya 5) yılın nasıl geçtiğini anlamayacaksınız. sonra mezun grubunda "ben neden kazanamadım" diye ağlamayın.