birini seviyorken ona sahip olamama ya da kaybetme sonrasında başka adamları yara bandı niyetine kullanma durumudur. bu kullanım tek gecelik ilişkilerden farklıdır.

daha da kötüsü (bkz: prezervatif gibi adam kullanmak)

daha daha da kötüsü;
(bkz: bir mendil gibi kullanılıp atılmak)

ya da daha çirkin bir hali "peçetelik" .

en çirkin hali için (bkz: tuvalet kağıdı kullanır gibi adam kullanmak).

yuh artık dedirten hali için (bkz: sikip sikip atmak)

mantıklı bir davranıştır. kimse sıkıldığı için yara bandını değiştirmez, kullanım amacından çıkıyordur işe yaramıyordur, kıllı bölgeye yapıştırdığınız yaranın üstünü kapatmayan bir yara bandı düşünün mesela canınızı daha çok yakar, orda kalması da çıkartıp yenisini takması da.

yara bandı eskitirken yara bandı olarak eskimek durumu hafifleştirir, mutualizm.

mış gibi yaşamanın getirdikleri olsa gerek. hani kimileri için utopik gözükse de kimi için gerçeğin ta kendisidir. bu kişiye " dikkat et o bantların arasında boğulmayasın "denmesi muhtemeldir.

(bkz: yazın yediğin hurmalar kışın götünü tırmalar)

bu kişinin muhtemel savunma safsatası " ben onları koli bandı sanmıştım " şeklinde olacaktır. herhalde, galiba, sanırsam, bir ihtimal, falan filan...*

kullan at mendil misali...

anlam karmaşası olan başlıktır. burada kastedilen bir adamı yara bandı gibi kullanmak mı yoksa kullanılan adamın yara bandı gibi olması mı? mesela "yara bandı gibi kullandım attım adamı" mı denmek istiyor yoksa "yara bandı gibi adamsın yaa" mı denmek istiyor. sabah sabah niye buna takıldıysam?

çare yoktur bazen. olmaz aşklara kapılıp kendini günden güne eritirsin, uyursun sürekli, yemeden içmeden kesilirsin. çözüm olur diye yeni yeni insanlarla tanışmaya karar verirsin sonra, hala o aklındayken. kızmıyorum, sadece dürüstçe "unutulmamış olanları" söylemek gerek.

uzun zamandır yapmadığım şey. kendimi ilk tanıdığım zamanlarda sıkça yapıyordum, şimdi geriye dönüp bakıyorum da o dönem ancak öyle atlatılırmış diyorum, kendime kızmıyorum ve pişman olmuyorum.