bu benim evet malesef benim. taaa ben 4-5 yaşlarında iken kreş öğretmenim ilk veli toplantısında annemlere söylemiş "bu çocuğun otokontrolü yok" diye tabii annemler başta buna sinirlenmiş ve üzülmüşler ama ne bilsinler ilkokul ve ortaokul sürecim boyunca bana o kadının o zaman bile ne kadar haklı olduğunu söyleyip duracaklarını. sevdiğim bir şeyi yemeye başladığımda bitene kadar yiyorum durmak bilmiyorum doygunluk da hissetmiyorum sürekli yiyorum sadece eğer ders çalışıyorsam ve ciddi başlamışsam abartıyorum durmadan çalışıyorum bilgisayar oyunu mu sardı saatlerce ve saatlerce oynuyorum durmadan spor mu yapıyorum o gün alkol mü alıyorum seks mi yapıyorum ağlıyor muyum kızıp bağırıp çağırıyor muyum sohbet mi ediyorum sağlıklı beslenme sürecine mi girdim veya su yerine kola içecek kadar fast food yeme periyoduna mı; o gece sabahlıyor muyuz yoksa aşık mı oluyorum.. ben nerde duracağını bilmeyen biriyim evet malesef gerçekten sınırlarımın olduğu şeyleri düşünmek istiyorum bazen ama yok gerçekten yani "bir şeyi tadında bırakmak" vardır ya benim bünyeme ondan hiç katılmamış. yakınlarıma sevdiklerime ve sevenlerime sabır diliyorum. en çok birbirlerini tüketenler de sınırları olmayan iki insandır bence. duygusal anlamda sınırları olmayan iki insan hem birbirlerini hem kendilerini yerler. ömürden ömür götürürler yani. ben yiyorum siz yemeyin.
açık görüşlülüğüyle çizdiği ufku geniş portre, başkalarının sınırlarının kesişim kümesinde sergileyeceği ılımlı tavırla daha da anlamlı özgürlükler yaratır.
hedonist insanlardır. kendilerine sınır koymayarak duygularıyla-hazlarıyla yaşarlar. bir bakıma da medeni cesareti yüksek insanlardır. birçok insanın içten gelen hissettiklerini yaşayamazken bu insanlar onların aksine "dünyaya bir kere geldim lan!" diyerek istediği her şeyi yaşayabilirler.
sinan
exergonic border problematic
zagor