efendim geçen gün adının naringergedan olduğunu söyleyen hayranımla charity olsun diye yemek yiyordum. onunla sohbet konularımızdan birisi de yalnız yaşayan sözlük yazarlarının bitmez çilesiydi.

narin tam bir tasarım tutkunu. tasarım olmayan bir şeye elini bile süremiyor. bu nedenle evinde gerçekleştirmeye karar verdiği mobilya değişimi onun için tam bir zulüm.

bu vesileyle bana eve sürekli ustalar, işçiler girip çıktığını, bu yoğun insan sirkülasyonu nedeniyle kendisinin de adının çıktığını, lakin adını çıkaranların bu konuda pek de haksız olmadığını, çünkü genellikle ustalarla olan anlaşmazlıklarını en büyük hazinesi olan bedeniyle çözmeye çalıştığını anlatırken yalnız yaşamanın zorluklarına da değindi.

ikili hayatının bir kısmında prensip sahibi bir profesyonel olan narin, evine yeterince zaman ayıramıyor, bu nedenle evdeki tadilat uzuyor, ikili hayatının gizli kısmı hazlardan hazlara koşarken profesyonel kısmı onu esefle kınıyordu. keşke evinde birisi olsaydı da şu tadilat birden bitseydi.

bu genç, kumral, çelimsiz hayranımı engin yaşam tecrübelerimle biraz sıkmaya karar verdim. zira o tek düze cinsel hayatıyla beni bıkmaksızın sıkıyorsa, benim de onu sıkmaya hakkım vardı.

ben de ona yalnız yaşadığım için kendi tecrübe ettiğim zorluklardan dem vurmaya giriştim.

öncelikle, ben pasaklı bir insanım. koli gelmeyecekse evi temizlemem. lakin artık evim o kadar pislendi ki gelmek isteyen kolileri geri çeviriyorum. zira bu pisliğin altından kalkamıyorum. bir yıldır kimseyi eve atmamış olmamın elitliğim dışındaki yeğane sebebi budur.

bunun dışında, gayet varlıklı bir insan olmama rağmen yokluk çektiğim zamanlar oluyor. tek başıma yemek yapmaktan tiksindiğim için günde en az 2 öğün dışardan yemek yiyor, bahşişlerle birlikte günde 40 ila 60 lira arası yemeklerime veriyor ve bu konuda da yalnız yaşamamı suçluyorum.

değinmek istedğim başka bir konu ise evde bir canlının sıcaklığının eksikliği. sinek kadar kocam olsun, hiç bişe yapmasa başımda dursun diye boşuna dememişler sevgili sözlük yazarları. yaşadığım nezih muhitteki tüm gayler elit ve doğal olarak gizli olduklarından, heteroseksüel yaşıtlarımın hiçbirinin bütçesinin de bu muhitte ev tutacak durumu olmadığından komşuluk ilişkim sıfır. e ben de kevbear gibi feminen bir gay olmadığımdan kedi falan da besleyemiyorum, hoşgeldin ruhsuz ev, beş gittin yalnızlık.

daha yazacak çok şeyler var ama takdir edersiniz ki işinde gücünde bir insanım. daha fazla yazamam.

(bkz: yerin mi var derdin var)

(bkz: yeri olan sözlük yazarları)

o bir varlıklı bi insan
o bir efeminen
o bir 4 duvar arasında sıkışmış yalnız bi gay

evet bu gün yaşadığı olumsuzluklarla max blum a konuk olduk ve dertlerini dinledik .
(bkz: en büyük derdin bu olsun be yazarcan )
(bkz: bir koli mutluluk kelimesi olarak yerim var )

evin herşeyiyle tek başına ilgilenmek zor be ya.. ütü, bulaşık, çamaşır, temizlik, kedi babalığı, faturalar ve bütün bunlarla beraber iş hayatını da yürütmek. hani eve temizlik için kadın gelse ondan önce bi posta temizlik yapman gereken evimin halleri olmuştur. bunların yanında tek yaşamanın keyifli yanları da vardır, nitekim çaresiz hallerimize kıyasla "değer be abi" dedirtir insana.

sahip olmak istediğim çaresizliktir. şu anki çalışma sebebimdir.

varım ama yokum aslında deli kalabalık arasında

istediği zaman evine arkadaşlarını çağırır vesaire. iyi açıdan bakılsa fena olmaz. bence gayet keyifli bir şey. bu çaresizlik değil.

salonda uyuya kalırsınız üzerinizde hiçbir sey yok ve kimse size kalk yataga yat belin agricak hasta olacaksin demez .. insanın sevdiği bir ev arkadaşı olmalı beraber yemek yapabileceği , kezbanlasacagi falan ...