yaptığı çocuğu evladı değil de gelecek garantisi olarak gören ebeveyn hedesi. öyle "biz çocuk yapalım da ilerde bize baksın" kaygısıyla çocuk yapılmaz. bu iki yüzlülüktür. yapmasaydın demezler mi adama? eğer çocuğun çalışmasa bile, ilerde onun hayatını idame ettirecek birikimin yoksa çocuk da yapmayacaksın arkadaşım. ısmarlama zihniyet! çocuğun sana bakmak, senin istediğin gibi olmakla mükellef değildir. çocuk, canının istediği gibi şekil verebileceğin bir çeşit oyun hamuru da değildir. bu zihniyet yüzünden kıç kadar ülkenin nüfusu 90 milyona dayandı. bir tek peydahlamayı biliyorlar. bana göre belirli bir gelir ve kültür seviyesinin üzerinde olmayanlar çocuk yapmamalı. böyle olursa kimsenin saçını süpürge etmesine ve mağdur edebiyatı yapmasına gerek de kalmaz. ama böyle kontrolsüzce üremeye devam edersek yaptıpımız iyiliği de sürekli hatırlatma ihtiyacı hissederiz.