an itibariyle izlemiş bulunduğum film.

sinemaya girdiği dönem çeşitli nedenlerden dolayı çok meşguldüm. ankarada bulunan arkadaşım beni aramış ve filmi sormuştu. git tabiki demiştim, bizden birini anlatıyor. tabi arkadaşım belki entel dantel bir koca bulurum amacını da taşıyordu. filmin ilk yarısında beni tekrar aradı. tam bir hayal kırıklığı yaşadığını söyledi. filmin konusunu anlayamamış. baktım gözü dışarıda ikinci yarıdadır can alıcı sahneler belki de deyip izlemeye devam etmesini söyledim. ofladı pufladı. "amaan göben. hani hiç çekici değil salon huzur evinden toplanıp gelen yaşlı teyzelerle dolu zaten" diye ekledi. film bittiğinde mahmut yine aradı. salya sümük ağlıyor. nasıl teskin edeyim bilemedim. ve o zamandan bu zamana anca izleme fırsatı buldum. evet ilk yarı sayılabilecek kısmı bölük pörçük, ses oldukça cılız vs.. ama ikinci yarıyı epey beğendim, bir takım eksikliklerine rağmen. kimi sahnelerde ağlamadım değil hani. ama bütünlük açısından, ahmet yıldız'ın hayatından hareket etseler de can'ın dramı/askerliğin zorunluluğu ve sonuçları daha görünür ve etkiliydi. bu anlamda ahmet'in dramı biraz zayıf kalmış. velhasılıkelam izlenilir. aldığı ödülleri de hak etmiştir film.