doğum günüm ile ilgili bütün hayal kırıklıklarımı çocukluğumda yaşamış birisi olarak doğum günlerimden beklentim sıfırdır. doğum günümde yaşanabilecek en kötü olay bile beni bozmaz. "zaten benim doğum günüm ne için var ki?" der geçerim. arkadaşlarla buluşur alkol alır sarhoş oluruz sadece. kutlamaya dair pek bir şey yoktur ve genel olarak efkar dağıtma modunda geçer.

bundan yaklaşık 3.5 yıl önceydi ve sevgilimle geçireceğim ilk doğum günümdü. sevgilimin ise kutlama yapalım teklifini sürekli reddediyordum. sevgilimle daha yeni birlikte eve çıkmıştık ve o gün arkadaşlarla hangi çıkmaz sokakta doğum günü yasımı tutacağımızı konuşuyorduk.

o sırada sevgilim elinde kocaman bir pasta ve bir şişe şarap ile eve gelmişti. yanında da büyüklü küçüklü oyuncaklar... kaçırdığı bütün doğum günlerimi telafi eder gibiydi adeta. çocuk gibi sevinmiştim resmen. bunu da kimseye söylememiştim ama arkadaşım az önce o doğum gününe dair bir fotoğrafımı attı ve "seni bu kadar mutlu gördüğümü hiç hatırlamıyorum." dedi. görünce ben de farkettim. çocuk gibi mutlu olduğumu söylememe hiç gerek yokmuş her halimden belliymiş zaten.