hayat bazen boş geliyor... içini doldurmakta zorlanıyorum.

millet gezip eğlenirken, sevdikleriyle vakit geçirirken ben işyerindeyim ve çalışıyorum !

ümit karan televizyonda ve yarı çıplak.

zamanında tanıdığım bazı gereksiz insanların var olması.

regliyim.
bence yeterli bir sebep?

cumartesi ve ben çalışıyorum.

çünkü bir sürü planım olmasına rağmen hiçbir şey yapmadan evde çay demleyip breaking bad seyrettim. akşam çıksam bari diyorum ama bir yorgunluk bir üşengeçlik..ömrümden boşa giden bir gündü.

pazartesi sendromu başlıyor. iki ay tatilden sonra okul açılıyor. canavar gibi * öğrenciler ve zor bir dönem beni bekliyor.

her zaman herkesin hissedebileceği bir duygudur. kimi zaman ufak bir duygu dalgalanmasıdır. kimi zaman da fırtına öncesi sessizlik. fakat en komik serzeniş şekilleride genelde ergenlerden çıkmaktadır. hele hele onlarla haşır neşirseniz.

örnek 1=bugün kendimi çok kötü hissediyorum çünkü kimse beni anlamıyor... *

örnek 2= yaaaa uff! bugün kendimi kötü hissediyorum çünkü fethocan, candancan ile kantinde çay içti. 0,7 ucum da bitti. inanmıyorum yaaaaaaaaaa! her şeyde beni buluyor

berkin hâlâ uyanmadı, bir kişi daha gözünü kaybetti, bazı mallar yaralanan ve ölen insanlar için seviniyor, yök suriyeli mültecileri üniversitelere sınavsız yerleştiriyor, el kaide militanları, nusra cephesinin katilleri aramıza dolaşıyor... satırlar dolusu yazabilirim. dün de kendimi iyi hissetmiyordum, bugün de hissetmiyorum.

bir sürü sebep var elbet, kadıköy, rojava, suriye, alamadığım kadro, annemi özlemiş olmam, sevgilim.

3 ay sonra onu görmek ve tam aştım derken olduğun yerde saymak beni yıktı

iş arkadaşımın haftaya işten çıkarılacağını öğrendim bugün ve kendisi bilmiyor.

geçen hafta sonu üşüttüm, hem öksürdükçe ciğerlerim ağrıyor hem sigara içme isteğimi engelleyemiyorum. bugün yeni ders programını aldım ve şerefsiz müdür yardımcısının bir kazık daha attığını öğrendim. bir de hala sevgilim yok!