bütçeniz sınırlıysa işkenceye dönüşmesi normal olan, şahsen senede en az 2 kere yapmasam rahat edemeyeceğim hadise. bulunan evlerde illa bir arıza çıkar ve deneyimsizliğinizden bunu çakozlayamadıysanız yine ev aramaya başlarsınız. böyle böyle tecrübe kazanılıyor tabi iyi bişey de bir de online ilanlardan bakıyorsanız sahte ilan veren şerefsizleri ayıklamak gerekiyor ki en sinir bozucu kısmı budur.

bir haftadır ömrümü yiyen eylem. hadi bakalım bugün hallolsun da kurtulayım şu illetten.

istanbulda çok zor olduğunu fark ettiğim hadise. şehir merkezinde magmanın üzerindeki katmanlarda oturulabilecek uygun fiyatlı bir ev bulmak neredeyse imkansız gibi.* *

küçüklüğüme dair hatırladığım en kötü anılardan birisi budur , iflas ettiğimiz dönemde annemin eşyaları ve abimle beni ordan oraya götürmesi haciz gelmesin diye of kötü anı ya valla.

çok nalet ve boktan bir durumdur hele bir de evinde kedin köpegin varsa samalıkta iğne aramak gibi bir şey vebir de bunun ustune ogrenciysen orta kalsan bukadar yorulmayacğın bir durumdur

yirmi yıldır biriktirdiğim saçlarımı bir günde akşama kadar dökmeme sebebiyet veren hadise. *

istanbulda ortalama gelire sahip olan biri ya iyi bir semtte, 20-30 yıllık bir binada zemin veya çatı katında, ya da '' bostancıdan ilerisini bilmem '' diyen elit gaylerin deyimiyle merkezden uzak semtlerde yeni ve rahat bir binada ev bulabilir. her halükarda istanbulda ev kiralamak ya da satın almak zengin olmayı gerektirir.

hayattan, insandan* ve hatta kendinden nefret ettirir insana. zor bir arayıştır.

araması bir şey değil de, bulup yerleştikten sonra başlar asıl mesele: orada mutlulukla kalabilmek veya adabıyla kaçabilmek!

ev tutuktan sonra taşınması ve evi bi düzene koyması da var ki oy oy oy.

eziyettir bilhassa öğrenci için,üstelik memleketine göre ev verip vermeyeni dahil her türlü zırvalığı cabası.

son bir aydır yaptığım olaydı, bugün son buldu.