mutsuz olduğu sinyalleri yayıp; her yeri çevrelerken, etrafına assolist öpüşmecikleri atan tip.

pozitif enerji yayıp sevgicikli böcüğü olmaya yeltenen insanın; aslında o an çok mutsuz olduğu kendini ele veriyorsa; yarattığı korkunçlu hava dünyanın en vahşetli korku filmleriyle bile yarışır. mutsuz ama neşeli insan, mesafeli yaklaşılması gereken, alt metinde el bombası tesirleri yaratan, nerden çökeceği ya da çökerteceği belli olmayan insandır.

(bkz: içi beni yakar, dışı kamufaj)

tam olarak ben sanırsam. her an herkesin her şeyinde olup, her işine koşup gülücükler dağıtırken içimde depresiflikler, karanlıklar.

zaman zaman patlamalar da yaşanmıyor değil hani

(bkz: bakma öyle güldüğüme)

feedback mechanism''e (ya da metafiziğin "benzer benzeri çeker" teorisine) inanıyordur. (gamlı baykuş takılan negatif enerji celbeder. vice versa...)

beynin, kişi mutsuz olduğunda yüze keder dolu bir ifade yolladığı gerçeği ters yönlü olarak feedback ile meydana getirilebilir: yani sürekli -zorla da olsa- gülümseyen, ya da neşeli davranan biri, bir süre sonra beynindeki negatif enerjiyi geri besleme ile dağıtabilir.

serdar ortaç şarkısı dinlemek gibi bir şey.

içinizde kopan fırtınaları kimse bilmez. herkes kendi hayatında bitmek bilmeyen anlamsız dramalarıdnan dert yakınırken yanınızda sizin kafanızdan neler geçer neler...