binildiğinde eğlence veren tek oyuncak var idi orada alabora geri kalanı zevksiz, rahatsız, adrenalinsiz vakit geçirtiyordu. hele o hem kendi hemde bir direğin etrafında dönerken aynı zamanda direğe tırmanan oyunca aman yağrabbi olamaz
yaşadığım semtin bundan bir kaç yıl önce en dikkat ve ilgi çekici mekanıydı. orada çalışan arkadaşım vasıtasıyla sık sık giderdim. sonrasında ne olduysa popülerliğini yitirdi. şimdi yerine marmara park yapıldı.
bir türlü gitmek nasip olmadı bu eğlence parkına, içimde ukdesi kaldı resmen. istanbul gibi dev bir şehrin eğlence parkı, bırak daha bir roller coaster'ı yok amk.
ilk zamanları büyük yenilik, ıssız beylikdüzünün ortasında adeta bir vaha gibi gelen eğlence parkı, pardon cumhuriyeti. kendi parasına ve yöneticisine sahip bir eğlence cumhuriyeti olarak lanse edilirdi reklamda. lakin beylikdüzü artık gökdelendüzü olduğu için son zamanlarında çocuk parkı gibi kalmış, en sonra real hipermarketine dönüştürülmüştür. orayla ilgili güzel anılara sahibimdir.
hiç giremediğim, bir keresinde önünde geçmekle yetindiğim lunapark. hayatımda canlısını gördüğüm en büyük lunapark diyelim. bostancı yanından bile geçemez bunun.
3. havalimanı yapılacağına bunun gibi büyük bir eğlence merkezi yapılsa daha mantıklı, ilgi çekici olurdu... *
istanbullu çoğu çocuğun hayallerinde yatan kısa süreli cennet gibi bir şeydi zamanında. çeşitli sebeplerden ötürü direnemedi. metrobüs o dönemlerde olsaydı neler olurdu diye düşünmüyor değilim.
3 kez gittiğim için kendimi şanslı sayıyorum. kazandığım liseye 2 durak olduğu için mutluluktan çıldırmıştım, ama ilk yılında yıkılmıştı.* en azından önündeki maskotu bıraksalardı keşke.
çocukken hayatımın en güzel günlerinden birini geçirmeme sebep olan, hız trenlerine aşık olduğumu anlamamı sağlayan harika bir yerdi. yeni* türkiye'de muadili olduğunu sanmıyorum.
bozosnn
dark bear
tunatuan
icinizdeki izlandali
actual proof
pasif bir direnis