hozan dino - oy yare

(bkz: hem yakışıklı hem de göbekli erkek)**

müzeyyen senar - fikrimin ince gülü :
müzeyyen senar - sevmekten kim usanır :
selma hünel - böyle bir kara sevda : *

devlet tarafından ezilmişliğinin farkında olmayan ve ayrıca insanlar birbirine ötekileştiren oteritenin farkında olmayıp oteritenin ekmeğine yağ sürerek öteki dediğine saldıran insan söylemidir. * * *

cloud servisleri arasında en sevdiğimdir. gerek arayüz, gerek kullanım kolaylığı, gerek farklı cihazlar arası dosya gönderimde hayat kurtarır.* keşke insanlar teknolojiyi kullansa.**

blogger.

(bkz: kırsalda tıp okuyan gay) *

blog adresi : tog

ktog'cuğum çok güzel cevap vermiştir.

http://www.kirsaldatipokuyangay.com/2015... * *

adamına göre muamele* der, susarım.

oya bora - ara beni
serdar ortaç - karabiberim

2. maden suyunu içiyom sabahtan beri. 2 tane de türk kahvesi içtim ama ağrıyo gibi hala. yarına toparlarım umarım.

çok kötüyüm canlar, midemi bozdum.*

olur da okula dönmezsem katılabileceğim zirvedir.

barışın, huzurun, nükleer silahsızlanmanın sembolüdür.
dako

(bkz: hiroşima)

vakti zamanında bi şeyler karalamıştım. başlığı görünce paylaşmak istedim.

sınırlarının içindekilere sımsıkı sarılıp yaşamalı mı yoksa dışına mı çıkıp yıkmalı mı sınırları?peki eldekilerle yetinerek ne kadar mutlu olabilir? sınırların dışına çıktı diyelim, bilmediği bu dünyada ne kadar mutlu olur?becerebilir mi mutlu olmayı insan?
insan ne kadarını kendi çiziyor sınırların? yoksa sınırlarını kendi çizdiğini mi sanıyor? kul nesimi’nin de dediği gibi çıkıp gökyüzüne seyredince alemi anlıyor bir nokta kadar küçük olduğunu ve sınırlarının içerisinde sıkıştığını, sıkıştırıldığını. ne kadar gökyüzüne çıksa da göremediği, sınırlarının içerisinde sıkıştıran bir şey var. inip bakınca anlıyor ki o da kendisi. o halde sınırların içine sıkışıp kalmanın anlamı ne? düşmeli mi hayallerinin peşine, sarılmalı mı sımsıkı düşlerine? direnmeli mi sınırlara sıkıştıranlara? göğüs germeli mi o sınırlara sıkıştıran kendine? debelenmeli mi mutlu olacağını bilemeden?

işte böyle hayat, iki ucu boklu değnekle çelik çomak oynamak...

mizah anlayışı da yokmuş eksi oy verenlerin.*

yaklaşık 2 saat**

nedendir bilinmez çarşambaları mutlu olurum. ters bi durum çıkmaz o gün. severim çarşambaları. ben o'nu sevince o da karşıma bi ters bi durum çıkarmaz. geçinir gideriz öyle *

en güzelidir. acı da mutluluk da paylaşıldıkça güzelleşir. hayatı dim dik yaşayan insandır.**

hıh ayılar çıksın podyuma dediğim zirvedir.

ve ertesi gün kimse ölmedi sözleriyle başlayan jose saramagoadlı yazarın iki bölümde insanların ve ölümün kendisinin ölümün yokluğunda başından geçenleri anlatmaktadır. okunasıdır ama aynı zamanda yorucudur. *

arka kapak yazısı:
adı bilinmeyen bir ülkede, dünya kuruldu kurulalı görülmemiş bir olay gerçekleşir: ölüm, o güne kadar yerine getirdiği görevinden vazgeçer, hiç kimse ölmez olur. bir anda ülkeye dalga dalga yayılan sevinç çok geçmeden yerini hayalkırıklığı ve kaosa bırakır. insanların ölmemesi zamanın durduğu anlamına gelmemektedir, ezeli bir yaşlılıktır artık onları bekleyen. hükümetten kiliseye, sağlık kurumlarından ailelere, şirketlerden mafyaya kadar herkes ölümün ortadan kalkmasının getirdiği sonuçlarla mücadele etmek zorundadır. ancak ölüm, beklenmedik bir kimlikle ve umulmadık duygularla geri döner insanların arasına.

ölüm ve ölümsüzlük karşısında insanın şaşkınlığını, çelişkili tepkilerini ve ahlaki çöküşünü, edebi, toplumsal ve felsefi anlamda derinlikli bir biçimde işleyen josé saramago, geçici olanla ebedi olanı birbirinden ayıran kısa mesafenin meseli sayılacak ölüm bir varmış bir yokmuşu, başladığı gibi bitiriyor: "ertesi gün hiç kimse ölmedi."