hayat kalitem 144p.

toplumda kabul görmediğimiz yetmezmiş gibi başa çıkmak zorunda olduğumuz basmakalıp düşüncelerdir:

-homoseksüel olmak bir tercihtir, ah bir tedavi olsak her şey düzelecektir.
-karşı cinsle birlikte olmadan nasıl anladık ki zaten gay olduğumuzu. düşündürücü...
-hepimiz femineniz aslında. evet. işveli cilveliyiz.
-kıl mı? o da ne? anadan doğma gibiyiz.
-kırılganız. nariniz.
-aşık olmayız.
-seksten başka bir şey düşünür müyüz? hayır.
-önümüze gelenle yatarız.
-genelde kızlarla arkadaş oluruz.
-heteroseksüel erkek arkaşlarımız varsa onlara asılırız.
-çocuk yetiştiremeyiz.
-haftasonu gelince gay barları evimiz belleriz. sabahlar olmasın!
-hızlı yaşar genç ölürüz.

*

belki alternatif bir evrende ben de mutluyumdur.

ben hep yakın arkadışlarıma söylemeyi tercih ettim eşcinsel olduğumu çünkü lise olsun üniversite olsun gününüzün önemli kısmını geçirdiğiniz bir yerde sizi anlayan, konuşabileceğiniz, yanlarında rahat olabileceğiniz insanların olması önemli. tabi ben 3 kişiye söylediysem 10 kişi duydu. bana beni desteklediğini söyleyen insanların bir başka eşcinsel birey gördüklerinde "dönme herhalde bu ehuehueh" tarzı sohbetlere girdiklerine tanık oldum. yüzüme hiçbir şey diyemedilerse de arkamdan söylenenler kulağıma geldi hep. başkalarının hakkımdaki düşüncelerini pek umursamadığımdan insanların öğrenmesi rahatsız etmese de cinsel yönelimimin dedikodu malzemesi olarak kullanılması hep üzdü. tabi tüm arkadaşlarımı bir bir tutmam yanlış olur. zaten psikolojimi derinden sarsacak şeyler de yaşamadım ancak okullarda homofobi vardır, evet. bana, sana yapmıyor olabilerler ama gücü yetenlere yapıyorlar.

keşke okullar bazılarına hayata başka pencereleden bakmayı da öğretebilse.

hangi adama "bana ne zararı dokunabilir ki şundaki tatlığa bak" deyip sevgi beslesem, ağzıma sıçıp hayatımdan çıktı.*

atış poligonuna gitmek*

co-pilot