yokluğunda en çok özlenen şeyler

bu cehennem günlerinde penceremin perdesini havalandıran rüzgar.
çocukluk yıllarında yapılan ufak tefek afacanlıklar. yine çocukluk yıllarında nadirende olsa baba ile zaman geçirmek, ortak birşeyler yapmak.
iki bardak tavşan kanı çay eşliğinde sohbet edilecek sevgili,eş,dost,arkadaş.
bazen insan öyle bir özlenirki... özlenen bilse, yokluğundan utanır.
aziz nesin
aile, türk yemekleri, arkadaş, seks, tatil, büyüdüğün şehir
o olmayınca kahroluyorum,geceleri saçma sapan düşünceler içine giriyorum,bi'an önce gelsin istiyorum çünkü geceler onsuz hiç çekilmiyor,yatakta durulmuyor.

(bkz: uyku )