tuğçe kazaz sevdiği uğruna o din senin bu din benim dolanıyor, helak oldu kızcağız.

isteyenin istediği yere zıplama hakkı var, değil mi? bunun için yazılı bir kural var mı? yok! hoş, olsa ne olur. kaldı ki değişmeyen tek şey değişim gibi kullanım olarak suyu çıkarılmış, ama bir o kadar da doğru bir kural var. (akılda tutalım #1)

insanı inandığı şeylerden dolayı olumlu/olumsuz eleştirmek evet olmalı, ama yargılamaya hayır. (akılda tutalım #2)

şimdi, akılda tutacağımız şeyler ışığında naçizane fikrim şu: bana tabii ki bir şey kanıtlamak zorunda değil, ama sırf sevdiceği istediği (uygun gördüğü, onayladığı) için ideolojisini değiştiren kişinin ideolojik fikirlerini tartışmanın her iki tarafa da bir katkı sağlayacağını düşünmüyorum. fikirlere şapka gözüyle bakıp, bunu bilinçli bir değişim sayıp, "asıl ben buydu aslında" gibi cümlelerle ifade etmek, daha da fenası, o yoldan da geçtim diye daha önceki fikirlerini yalayıp yutmuş gibi küçümsemekle olmuyor.

ama şu da var: yine yargılamaktan yana değilim. sonuçta hepimizin hayatta kalmak için (sadece fiziksel anlamda değil, fikir anlamında da) bir sapa, korkuluğa, duvara, bir ele vb. tutunma ihtiyaacımız var. dini inanç olsun, ideoloji olsun, kendini ifade, geliştirme... sonuçta uzay iboşluğunda başkalarıyla 0 iletişim haliyle yaşamıyoruz. zaten, kendimizi en çok yalnız hissettiğimiz anlrda bunu bize yaşatan yine başkalarıyla olan iletişim değil mi?

naçizane fikrim bu...

aşkı götüne başına sürmektir .

hiç bir zaman yapmayacağım şeydir. bundan bilmem kaç yıl önce ünide birlikte olduğum bir kılkuyruk malum parti sevicisi olduğundan mütevellit hep kavga ederdik kendisiyle. her boku o noktaya bağlamasından nefret ederdim. laf sokacağı zaman bile malum partiye getirmeden lafı sokamazdı. gerçi sokabildiğini zannediyordu orası da ayrı bir konu da. neyse siktiri çektim sonunda.

son sevgilim ülkücüydü ama ben ideolojimi değiştirmeyi hiç düşünmedim. kendim komünistim.

aşık olduğum kişiyle ilişkim olmadığı için bilmediğimdir.

hayatından ülkücü sevgili geçmeyen var mı? * *

benim üniversite yıllarımda ülkücü sevgili yaptığım dönemlerde neyse ki akp ile mhp düşmandı. ben de düşmanımın düşmanı dostumdur kafasında siyasi çekişmeye girmemiştim. *

savunduğum fikirlere karşıt fikirler dinlerim, ikna edebiliyorsa etsin. hiç bir ideoloji mükemmel değil sonuçta. ama sırf sevgiliye yaranmak için de -mış gibi yapamam.

ideolojiye değil , hormonlara sahip olduğunu gösterir.

kimse için kendisinden ödün vermemeli insan , ideolojileriniz , yaşam standartlarınız veya prensipleriniz ne kadar farklı olursa olsun bunların göze batmaması gerek gerçek bir ilişkide , eğer batıyor ve değişime sürükleniyorsa bir taraf o ilişki ya gözden geçirilmeli yada bitirilmeli .

eniştenizle ideoloji konusunda apayrı dünyaların apayrı insanlarıyız, kendisi ara ara benim onun etnik kimliğini inkâr ettiğimle bile suçluyor hatta, konuya en son şöyle getirdim son noktayı: "yavrum" dedim "köpek gibi seviyorum seni ama siyaset konuşursak boku yiyeceğiz, birleştiğimiz tek nokta aynı zat'a muhalif olmamız. ya sen ideolojini değiştireceksin ya da bu işleri konuşmayacağız."
sonuç: şimdilik işe yarıyor.