yine beynimde halay çekiyorlar

istanbul'a döndüğümde daha mutlu olurum sandım be günlük. daha 1 seneyi doldurmadan başladı anksiyete atakları, depresyon günlükleri. *

uzun zaman konustugum, cok begendigim, hic gorusme firsatimiz olmayan bir adam vardi. en son dort ay filan olmustu mesajlasmayali. rahatsizim demisti ama ciddi oldugunu dusunmemistim. iki ay once vefat etmis yeni ogrendim. cok garip hissediyorum, bir daha konusamayacak olmak vefat edeli iki ay gecmis olmasi cok garip. hic gorusmedim biri icin boyle uzulmek sacma mi bilmiyorum kimseyle de konusamiyorum. olum sebebini bile bilmiyorum. hungur hungur aglayasim var aglayamiyorum. hayat cidden bom bos

bir şeyler olmasın diye daha çok uğraşıyorum sanki. her gün yeni bir şeyler paylaşıyoruz. benim geri durmam kadar onun ne zaman ciddi olduğunu bilememem. sadece o an için sevmek. bir hayalin ucundan tutup ortaya gerçek bir şeyler çıkarmak için erken.

hiçbir şey olmayabilir de bir yandan. öyle olabileceğinin sinyallerini veriyoruz. arkadaşlık olarak da iyi neyse ki.

bugün arkadaşımla eski günleri andık.sanki bin yıl önceydi.

geçen hafta iş yerinde arkadaş çağırdı odasına maç sonrası uğra diye, şortu çıkarmamıştım. neyse muhabbet falan derken oda arkadaşını tanıştırdı. adam ülkücü bıyık yapmış eski pro sporculardan ama yaş max 35. neyse muhabbet derken ben bişeyler anlatıyorum ama adam konuşurken sürekli gözleri bacaklarıma kayıyor. oturma şeklimde bilek diz üzerinde, bacak bacak üstüne de değil. elinde değil ama gözlerime çıkarıyor sonra tekrar bacaklara dalıyor. ben de oturuşu değiştirdim, bozmadım adamı. mrlegs yine formdasın dedim.

uzun zamandır okuyordum bugün yazmaya başladım. yazdıklarımdan da nefret edeceğim ilerleyen zamanlarda.

bir kaç gün önce kaldığım evdeki arkadaşla yaşadığım bir takım olaylar neticesinde neredeyse bir gün sokakta kaldım. ellerimde bavul, poşetlerle. yorgunum ve sinirliyim. artık bunaldım iletişimsizlikten, insanlarla uğraşmaktan, anlayışsızlıklardan. berbat bomboş bir staj dönemi bitirdim. bir gram kod yazmadan. bazı şeylerin bu kadar üst üste gelmesi yordu beni. arada sıkıntılar olur her zaman ama umarım böyle üst üste gelmez bir daha. izmir gerçekten güzel bir şehir. istanbul'a geri dönmek gibi bir düşüncem asla yok. umarım işler istediğim gibi gider...

tüm gün evde yattım ve sadece tekrar tedavi görmeliyim diye düşündüm bi karar veremedim , akşam oldu spora gittim şuanda yatıcam sanırsam . bugün hiç bişey yapmamış olmak biraz üzdü .

selam sözlük,selam arkadaşlar.hepinize sevgiler :) buraya uğramayalı uzun zaman oldu.buraya yazmayalı ise çok uzun zaman oldu.içimi dökmek istedim sadece.yazdıklarım,biraz dağınık olabilir.bir bütünlük ifade etmeyebilir.bunun için şimdiden affınıza sığınıyorum.direkt konuya gireyim bari.
kapana kısılmış gibi hissediyorum.çok bunaldım yahu.ailemden ve arkadaşlarımdan soğuyorum.gitgide yalnızlaşıyorum.bir süredir işsizim ve maddi olarak kötü durumdayım.hiçbir şey yapmaya hevesim kalmadı.keyif aldığım şeylerden nefret eder oldum.bütün bunların değişmesini istiyorum ama çaba gösterecek gücüm yok.neden yaşadığımı bilmiyorum.en azından kendime zarar verme gibi bir düşüncem yok.bütün bunların düzeleceğine inancım giderek azalıyor.çürüyormuşum gibi geliyor.umarım en yakın zamanda iyi hissedebilirim.

eski flörtümün abisiyle date'e çıktığımı yazmıştım geçen gün. tabi bu durumu bilmeden date'e çıkmıştım ve fark ettikten sonra abisiyle tekrar görüşmemeye karar vermiştim. verdiğim bu kararla gurur duyuyorum ama bir yandan da bu ikisinin bir erkek kardeşleri daha var. dünden beri onu stalklıyorum. zararsız bir durum tabi. çünkü 3. erkek kardeş hetero. olgun sevmem ama babalarını da merak ettim jdfskl
daha modern bir toplumda yaşasak belki müge anlıya çıkabilirdik ben ve bu ailenin erkek fertleri. gece gece aklıma geldi yine ya pfff