bugün ilk defa ulan keske kadinsi mi olsaydim dedim. hayir, sakal biyik kil mil olunca isler harbiden cok daha bi zor hal aliyor... mesela bir arkadasina escinsel olgunu 'itiraf (!)' edecegin vakit... adama inandiramiyorsun! veya ne bilim iste birinden hoslaniyorsun, yanina oturuyorsun, sohbet ediyorsun... öyle siyasetten, futboldan, sinemadan... konustukca konusuyorsun... sinyal veremiyorsun! öyle kaliyor... öyle paylasmak istedim. neyse, kil iyidir.

profil sitelerinde sürekli bir tanıdık arama peşindeyim.bunu neden mi yapıyorum?aslında işin aslını ben de bilmiyorum.

hiç fuckbuddyim olmadı. eksik hissediyorum kendimi.

sahip olmadığım bazı şeyleri kıskana kıskana kurudum.

bazı insanlar neler yazmış.olduğuna bakmayıp atıp tutuyor ve bu beni çok güldürüyor

bazı insanların nicklerine bakmayıp atıp tutmasına bir hayli gülüyorum.

bazı insanların sözlük formatını bilmeden burayı blog sayfalarına çeviren kopyala yapıştır türündeki çöp yazılarını görünce kıçımla farklı pozisyonlar alıyorum

bazı enrtylerimin silinmesinin çok gereksiz olduğunu düşünüyorum

bazı insanlara atıf yapmak adına itiraf başlığına yazan bazı insanlar niye kendi saçmalıklarını görmüyorlar bilmiyorum. *

bazı insanların en kırılgan kızlardan da daha yumuşak bir şekilde serçe parmakları havada olarak şişe bardak tutmalarını gördükçe kadın - gey - erkek üçgeninde sıkışıp kalmış olmalarına çok gülüyorum

kafasına döl kaçmış insanlar görüyorum.

(bkz: i see dead people)

döl israfı olan insanlar görüyorum

sözlük motivasyona ihtiyacım var çok. bi depresifim böyle çok salak. yapmak istediğim kanıtlamak istediğim o kadar çok şey var ki.
hayırlısı bakalım sözlük. belki sandığım kadar özel değilimdir. ahah. özel? herneyse. seviyorum sözlük.

evde kaldım diye ağlamak istiyorum ama egom izin vermiyor işte.

itiraf ediyorum bir ara orgazm taklidi yapmışlığım var ben de tık yok ama partnerim üzülmesin kendini yetersiz sanmasın diye kendimi dağlara taşlara ovalara vurduğum durumum var sonra evde haydi eller ceplere misali takılmışlığım

hayatımda ilk defa tanımadığım birinin evine gittim sözlük, o kadar salak bir insandı ki. neden yaptığıma gelince insan bi yerden sonra sıkılıyor her şeyden, cesaretsiz olmaktan, yalnız olmaktan, hiç kendi gibi birini tanımamaktan, kendini kandırmaktan. ha ne oldu iyi mi oldu? tabi ki hayır, ama en azından başka biriyle olmak güzeldi.

grindr ve hornet e sadece onu görmek umuduyla giriyorum sözlük biliyorum çok zorluyorum ama ne yapayım içimden başka türlü gelmiyor

elin oğlu bahar ya da yaz ayinda azar ben sonbaharda azgin teke sendromu semptomlari gosteriyorum.
zaten su bos bela zahir omrumde bir gün normal olmayi beceremedim. fabrika ayarlarim bozuk.

çok fena vicdan azabı çekiyorum, öyle bir vicdan azabı ki nietszche görse teselli ederdi, halbu ki neden bu kadar herşeye vicdanımla karar veriyorum bilmiyorum, 'dinler beni bağlamaz kendi ahlak yasamı bulayım evrensel bir ahlak yasası yoktur' derken bulduğum şey götümde patladı, önceden kader, kısmet diyordum şimdi herşeye ben yaptım evrene bu mesajı ben verdim diye bakıyorum, tüm suçu kendimde bulmaktan sıkıldım ama başka bişeyde yapamıyorum, kendimde tutuklu kaldım, ve haklı olmak için bir sürü sebebim var, tanrı gerçekten bir sürü şeyi insanlar için yasaklıyor ve acı çekmemizi istiyorsa benle gurur duyuyor olmalı, sahiden o anlamda kulluğun hakkını veriyorum